Tudalen:Cerddi'r Bwthyn.djvu/44

Gwirwyd y dudalen hon

A lle bu'r enw a'r adnod gynt,
Nid oedd ond sgrifen glaw a gwynt,
A hithau'n hyll ei threm yn awr
Yn gŵyro'n bendrwm tua'r llawr;
A'r foment honno ger fy mron,
Rhoed hacrach drych i'r garreg hon,
Ei throi yn wrachan groengrych, hen,
 gwawd ellyllaidd yn ei gwên.

Dau smotyn oedd ei llygaid hi,
Y naill yn wincio arnaf fi,
A'r llall yn llawn o wawd ofnadwy,
Yn llawn o ddannod anwadadwy;
Ac yn fy myw, ni allwn i
Osgoi ei threm gellweirus hi.

Ni synnwn ddim ei gweld yn rhocian,
A'i chlywed hefyd yn fy mocian.
Eisoes yr oedd yn hanner llamu
A smicio arnaf a mingamu;
Ac yn fy mraw, mi fentrais siawnsio
Y gwelwn yr hen wrach yn dawnsio,
A chlywed esgyrn sych y meirwon
Yn clecian yn ei dwylo geirwon.

Neidiais i fyny'n ddiymdroi,
A thremio draw gan awydd ffoi;
Ond symud gam ni allwn i
Rhag taered ei dewiniaeth hi;
Ac yn y man, a mi'n rhyfeddu,
Dechreuodd glebran a chordeddu
Rhyw odlau oer fel grŵn y gwynt
A glywswn yn y fynwent gynt.