GLAN GEIRIONNYDD.
MI, un diwrnod teg o haf,
Yn rhodio ar fy nhro,
Graeanaidd lan Geirionnydd lwys,
Fy mabwysiadol fro,
Lle treuliais lawer ddifyr awr
Yn nhymawr mebyd, pan
Yn tynnu'i bysg o'r tonnau byw
A'i laswiw ddwfr i'r lan;
Pan oedd pob meddwl tan fy mron.
Mor ysgafn bron a'r gwawn,
Yn dilyn gwib mabolaidd fryd,
O foreu hyd brydnawn;
Gostegai'r awel ar y llyn,
Heb chwâ yn crychu'i wedd.
A natur oll mor dawel ai
A distaw barthau'r bedd,
Ond gwawch y gigfran ambell waith
O'r graig uchelfaith draw,
A bref y defaid ar y twyn,
A'r llonwych ŵyn gerllaw;
A thrwst y maen wrth dreiglo hyd
Y llithrig dybryd serth,
A chwhw y gog yn pyncio'n fwyn
Ar friglwyn ucha'r berth.
Tueddai'r holl olygfa'n fwy
I goledd myfyr syn
Nachwywio'r tant a'r bluen freg
Hyd wyneb teg y llyn;
Hilanwai'm hysbryd â rhyw brudd,
Hiraethlon gofion dwys,
