GADAEL TAN Y CELYN.
YW'R oeddwn mewn bri addas,
Heb sen, na chynnen, na châs,
Mewn Tyddyn tan Gelyn Gwyrdd,
Llawr praffaf gerllaw'r priffyrdd;
Yn barchus, gysurus ŵr,
Yn llawn o dda fy Lluniwr;
Ac yno'n gwau gogoniant
I Dduw Iôn, â thôn a thant;
Byw'n nwyfus, heb boen afiach,
Ac eilio nwyd calon iach,
Wrth oleu merth haul i mi—
Befr wyneb—fy rhieni.
Ond, Och! alaeth, daeth y dydd.
I'w adael, fangre ddedwydd,
A throi cefn* *
****
Och! fyd blin a'i lem driniaeth—Och! weled
Chwalu aelwyd mabaeth;
I'm nychiad mwy ni cheid maeth,
Ond siarad oes o hiraeth.
Och! y min nycha'm henaid,—Och! wylo,
Och! alar tra thanbaid,
Och! loesau lêf afrifaid,
Byd o boen, byw wae dibaid.
Ond caf, ni oedaf, ado,—ei boenau
A'i bennyd, i'r amdo
Diengaf—i dir ango'
O'i ferw drwg ar fyrr dro.
