MACHLUD HAUL.
GWYRA'R haul ei ben i gysgu,
Gwrida wrth gusanu'r nos;
Cwyd y ser i wylio'i wely,
Gyda'r Lloe'r, eu banon clos;
Dan ymwrido yn ei wyneb,
D'wedant wrtho, "noswaith dda;
Yntau wrida wrth eu hateb,
A than wenu, cysgu wna:
Fel yr haul, O boed i ninau
Fachlud yn yr angeu du ;
Huno gyda chan a gwenau,
Fel cawn godi byth mewn bri.
Y GAWOD.
Mae'r wybren i gyd yn gwmwl,
A'r awyr oll yn wlaw;
Nid oes ond tarth a nifwl
I'w weled ar bob llaw;
Gwlaw, gwlaw, gwlaw, yn ddibaid gawod ddaw
I lawr yn ddu ei lun,
A minau yn ei ganol, mor wlyb a'r gwlaw ei hun ;
Ond aeth y gawod heibio er trymed ydoedd hi,
A'r haul a welir eto fel arfer yn ei fri:
Ac felly gorthrymderau,
Er dued ydynt hwy,
Ddiflanant fel cymylau,
Ac ni ddychwelant mwy.
Y WAWR.
GEILW'R haul ei ferch i fyny
Gyda chusan ar ei grudd,
Hithau gwyd ei phen dan wenu,
Ac agora ddorau'r dydd,
Tyn y llen oddiar ei gwyneb-
Gad i'r bydoedd wel'd ei gwedd,
Ac yn llewyrch ei dysgleirdeb
Gwena'r bore gwyn mewn hedd:
Fel y wawr cyfodwn ninau
Gyda gwenau ar ein grudd,
A dysgleiriwn mewn rhinweddau
A daioni-oriau'n dydd.
