Y LLOER.
GWEN yw'r Lloer, gwelw ac oer
Fel delw arian;
Tebyg yw i olwg y byw,
I'r nos ei hunan;
Unig a phrudd, ni oddefa i'r dydd
Ei gwel'd mor brudd a gwelw;
Ac edrych ni fyn ar ddim ond y llyn,
Lle gwel ei delw;
A llawer bron, sydd fel y Lloer
Yn cuddio'i galar.
A'i golwg ar ei llety oer
Yn mynwes daear.
Y MORGRUGYN.
MAE'R doeth forgrugyn bach,
I'w les ei hun a'i ach,
Yn gweithio'n rhydd
Tra byddo'n ddydd,
Ac yntau'n gryf a iach,
Trysora ddyddiau haf,
Nes llanw'r fan lle saf,
Erbyn daw y gauaf du,
Ac yntau'n wan a chlaf.
Os yw ei ddyddiau ef yn faith
A'i lwyth yn fwy nag ef ei hun,
Mae calon ddewr yn gwneyd y gwaith
Yn ysgafn, ysgafn, i bob un ;
Ac yn dal caiff ganu'n gu,
Pan y daw y gauaf du.
Fel y doeth forgrugyn bychan,
Gweithiwn ninau ddyddiau haf;
Da fydd cael ychydig arian
Erbyn myn'd yn hen neu glaf.
