32 Tyret rhoddwn i’n tâd wîn iw yfed, fel y gorweddom gyd ag ef ac y cadwom hâd yn fyw o’n tâd.
33 Felly hwynt a roddasant wîn iw tâd i yfed y noson honno, a’r hynaf a ddaeth ac a orweddodd gyd ai thâd; ac ni wybu efe pan orweddodd hi, na phan gyfododd hi.
34 A thrannoeth y dywedodd yr hynaf wrth yr ieuangaf, wele, gorweddais neithiwr gyd a’m tâd; rhoddwn wîn iddo ef iw yfed heno hefyd, a dos di, a gorwedd gyd ag ef, fel y cadwom yn fyw hâd o’n tâd.
35 Felly hwynt a roddasant wîn iw tâd i yfed y noson honno hefyd: a’r ieuangaf a gododd, ac a orweddodd gyd ag ef, ac ni wybu efe pan orweddodd hi, na phan gyfododd hi.
36 Felly dwy ferch Lot a feichiogwyd oi tâd eu hun.
37 A’r hynaf a escorodd ar fab, ac a alwodd ei enw ef Moab: efe yw tâd y Moabiaid hyd heddyw.
38 A’r ieuangaf, hefyd, a escorodd hithe ar fab, ac a alwodd ei enw efe Bennammi: ef yw tad meibion Ammon hyd heddyw.
PEN. XX.
Abraham yn gwladychu yng-wlad Gerar. 2 Abimelec yn dwyn ei wraig ef. 3 Duw yn bygwth Abimelec. 9 Abimelec yn beio ar Abraham. 11 Atteb Abraham. 14 Rhoddiad gwraig Abraham adref. 17 Duw yn iachau ty Abimelec trwy weddi Abraham.
Ac Abraham a gychwnnodd oddi yno i dîr y dehau, ac a gyfanneddodd rhwng Cades a Sur, ac a ymdeithiodd yn Gerar.
2 A dywedodd Abraham am Sara ei wraig, fy chwaer yw hi: ac Abimelec brenin Gerar a anfonodd, ac a ddug Sara.
3 Yna y daeth Duw at Abimelech noswaith mewn breuddwyd, ac a ddywedodd wrtho: wele di yn farw am y wraig yr hon a gymmeraist, a hi yn berchen gŵr.
4 Ond Abimelech ni nessase atti hi, ac efe a ddywedodd fy Arglwydd, a leddi di y genedl gyfiawn hefyd?
5 Oni ddywedodd efe wrthyf fi, fy chwaer yw hi: a hithe hefyd ei hun a ddywedodd, fy mrawd yw efe: ym mherffeithrwydd fyng-halon, ac yng-lendid fy nwylo, y gwneuthum hyn.
6 Yna y dywedodd Duw wrtho ef mewn breuddwyd, minne hefyd a wn mai ym mherffeithrwydd dy galon y gwnaethost hyn, a mi a’th attaliais rhac pechu i’m herbyn: am hynny ni’th adewais i ti gyffwrdd a hi.
7 Yn awr gan hynny, dot ti y wraig trachefn i’r gŵr; o herwydd prophwyd yw efe, a phan weddio efe trosot, byddi fyw: ond oni roddi trachefn, gwybydd mai gan farw y byddi farw, ti a’r rhai oll ydynt eiddoti.
8 Yna y cododd Abimelec yn foreu, ac a alwodd am ei holl weision, ac a draethodd yr holl betheu hyn wrthynt hwy, a’r gwyr a ofnasant yn ddirfawr.
9 Galwodd Abimelec hefyd am Abraham, a dywedodd wrtho, beth a wnaethost i mi? a pheth a bechais i’th erbyn, pan ddygyt bechod [mor] fawr arnafi, ac ar fy nheyrnas? gwnaethost a mi weithredoedd ni ddylesyd eu gwneuthur.
10 Abimelec hefyd a ddywedodd wrth Abraham, beth a welaist, pan wnaethost y peth hynn?
11 A dywedodd Abraham am ddywedyd o honofi yn ddiau nid [oes] ofn Duw yn y lle hwn: a hwynt a’m lladdant o achos fyng-wraig.
12 A hefyd yn wîr fy chwaer [yw] hi, merch fy nhâd, ond nid merch fy mam; ac y mae hi yn wraig i mi.
13 Ond pan barodd Duw i mi gyrwydro o dŷ fy-nhad, yna y dywedais wrthi hi, dymma dy garedigrwydd yr hwn a wnei a mi ym-mhôb lle yr hwn y delom ni iddo; dywet am danaf fi, fy mrawd yw efe.
14 Yna y cymmerodd Abimelec ddefaid, a gwarthec, a gweision, a morwynion, ac ai rhoddes i Abraham: rhoddes hefyd iddo ef Sara ei wraig trachefn.
15 A dywedodd Abimelec, wele fyng-wlad ger dy fron di, trig lle y byddo da yn dy olwg.
16 Ac wrth Sara y dywedodd, wele rhoddais i’th frawd fîl o [ddarnau] arian: wele efe yn orchudd llygaid it, yn erbyn y rhai oll [ydynt] gyd a thi, a phawb [arall] ac felly hi a geryddwyd.
17 Yna Abraham a weddiodd ar Dduw: a Duw a iachaodd Abimelec, ai wraig, ai forwynion, felly plantent.
18 O herwydd yr Arglwydd gan gaeu, a gaeasai ar bob croth yn nhŷ Abimelec, o achos Sara gwraig Abraham.
PEN. XXI.
2 Ganedigaeth Isaac, ai enwaediad. 9 Bwriad Agar o dy Abraham am i Ismael warwar Isaac. 17 Yr angel yn cyssuro Agar. 22 Cyngrair rhwng Abraham, ac Abimelec.
A’r Arglwydd a ymwelodd â Sara fel y dywedase, a gwnaeth yr Arglwydd i Sara fel y llefarase.
2 O herwydd Sara a feichiogodd, ac a ymddug i Abraham fab yn ei henaint, ar yr amser nodedic yr hwn a ddywedase Duw wrtho ef.
3 Ac Abraham a alwodd henw ei fab a anesyd iddo, (yr hwn a ymddygase Sara iddo ef) Isaac.
4 Ac Abraham a enwaedodd ar Isaac ei fâb, yn wyth niwrnod oed: fel y gorchymynase Duw iddo ef.
5 Ac Abraham [oedd] fab can mlwydd, pan anwyd iddo ef Isaac ei fâb.
6 Yna y dywedodd Sara: gwnaeth Duw i mi chwerthyn; pob un a glywo a chwardd gyd a mi.
7 Hi a ddywedodd hefyd, pwy a ddywedase i Abraham y rhoddase Sara sug yn i blant? canys mi a escorais fab yn ei henaint ef.
8 A’r bachgen a gynnyddodd, ac a ddiddyf-
