ddywedyd: os Duw fydd gyd a’m fi, ac am ceidw yn y ffordd ymma, yr hon yr ydwyf yn ei cherdded, a rhoddi i mi fara iw fwytta, a dillad i wisco:
21 A dychwelyd o honof mewn heddwch i dŷ fy nhâd; yna y bydd yr Arglwydd yn Dduw i mi.
22 A’r garrec ymma yr hon a ossodais yn ei sefyll a fydd yn dŷ Dduw, ac o’r hyn oll a roddech i mi gan ddegymmu mi ai degymmaf i ti.
PEN. XXIX.
Iacob yn dyfod at Laban, yn cyfarfod a Rahel, ac yn ymgaredigo a hi. 13 Laban yn myned i gyfarfod Iacob ac yn ei ddwyn ef iw dy. 18 Iacob yn gwasanaethu Laban saith mlynedd er cael Rahel. 22 Laban trwy dwyll yn rhoddi Lea at Iacob yn lle Rahel. 27 Iacob yn gwasanaethu saith mlynedd eraill ac yn caffel Rahel. 31 ffrwythlondeb Lea.
A Iacob a gymmerth ei draed, ac a aeth i wlâd meibion y dwyrein.
2 Ac efe a edrychodd ac wele bydew yn y maes, ac wele dair diadell o ddefaid yn gorwedd wrtho; o herwydd o’r pydew hwnnw y dyfrhaent y diadelloedd: a charrec fawr [oedd] ar eneu y pydew.
3 Ac yno y cesclyd yr holl ddiadelloedd: a hwynt a dreiglent y garrec oddi ar eneu y pydew, ac a ddwfrhaent y praidd; yna y rhoddent y garrec trachefn ar eneu y pydew yn ei lle.
4 Yna y dywedodd Iacob wrthynt, fy mrodyr o bale’r [ydych] chwi? a hwynt a ddywedasant yr ydym ni o Haran.
5 Ac efe a ddywedodd wrthynt, a adwaenoch chwi Laban fab Nachor? a hwynt a ddywedasant, adwaenom.
6 Yntef a ddywedodd wrthynt hwy a [oes] lwyddiant iddo ef? a hwynt a ddywedasant [oes] lwyddiant. Ac wele Rahel ei ferch ef yn dyfod gyd a’r praidd,
7 Yna y dywedodd efe wele etto y dydd yn gynnar, nid [yw] bryd casglu yr anifeiliaid: dyfrhewch y praidd, ac ewch, [a] bugeiliwch.
8 A hwynt a ddywedasant ni allwn, hyd oni chascler yr holl ddiadelloedd, a threiglo o honynt y garrec oddi ar wyneb y pydew; yna y dwfrhawn ni y praidd.
9 Tra yr ydoedd efe etto yn llefaru wrthynt, y daeth Rahel hefyd gyd a’r praidd yr hwn [oedd] eiddo ei thâd hi, oblegit hi oedd yn bugeilio.
10 A phan welodd Iacob Rahel ferch Laban brawd ei fam, a phraidd Laban brawd ei fam yna y nessaodd Iacob, ac a dreiglodd y garrec oddi ar eneu y pydew, ac a ddwfrhaodd braidd Laban brawd ei fam.
11 Yna y cussanodd Iacob Rahel, ac a dderchafodd ei lef, ac a wylodd,
12 A mynegodd Iacob i Rahel, mai carwr ei thad oedd efe: ac mai mab Rebecca oedd efe: hithe a redodd, ac a fynegodd iw thâd.
13 A phan glybu Laban hanes Iacob mab ei chwaer, yna efe a redodd i’w gyfarfod ef, ac ai cofleidiodd ef, ac ai cussanodd, ac ai dug ef iw dŷ: yna y mynegodd efe i Laban yr holl eiriau hyn.
14 A dywedodd Laban wrtho ef, yn ddiau fy asgwrn a’m cnawd ydwyt ti, ac efe a drigodd gyd ag ef fis llawn.
15 Yna y dywedodd Laban wrth Iacob, ai o herwydd mai fyng-harwr wyt ti i’m gwasanaethi yn rhad? mynega di mi beth [fydd] dy gyflog?
16 Ac i Laban [yr oedd] dwy ferched: a henw yr hynaf [oedd] Lea, ac enw yr ieuangaf Rahel.
17 A llygaid Lea [oeddynt] weiniaid ond Rahel oedd dêg [ei] phrŷd, a glan-deg yr olwg.
18 Ac Iacob a hoffodd Rahel ac a ddywedodd, mi a’th wasanaethaf di saith mlynedd am Rahel dy ferch ieuangaf.
19 Yna y dywedodd Laban, gwell yw ei rhoddi hi i ti, nai rhoddi i ŵr arall: aros gyd a mi.
20 Felly Iacob a wasanaethodd am Rahel saith mlynedd, ac yr oeddynt yn ei olwg ef fel ychydig ddyddiau: am fod yn hoff ganddo efe hi.
21 Yna y dywedodd Iacob wrth Laban moes fyng-wraig, (canys cyflawnwyd fy nyddiau) fel yr elwyf atti hi.
22 A Laban a gasclodd holl ddynion y fann honno, ac a wnaeth wledd.
23 Ond bu yn yr hwyr iddo gymmeryd Lea ei ferch, ai dwyn hi atto ef, ac yntef a aeth atti hi.
24 A Laban a rodd iddi Zilphah ei forwyn, yn forwyn i Lea ei ferch.
25 A bu y boreu, wele mai Lea [oedd] hi, yna y dywedodd efe wrth Laban, pa ham y gwnaethost hyn i mi? onid am Rahel i’th wasanaethais? a pha ham i’m twyllaist?
26 A dywedodd Laban ni wneir felly yn y lle hwnn: gan roddi yr ieuangaf o flaen yr hynaf.
27 Cyflawna di yr wythnos honn, yna y rhoddwn i ti honn hefyd, am dy wasanaeth yr hwn a wasanaethi gyd a mi etto saith mlynedd eraill.
28 Ac Iacob a wnaeth felly, ac a gyflawnod yr wyth nos honno, yna efe a roddodd Rahel ei ferch yn wraig iddo.
29 Laban hefyd a roddodd i Rahel ei ferch, Bilha ei forwyn, yn forwyn iddi hi.
30 Ac efe a aeth hefyd at Rahel, ac a hoffodd Rahel yn fwy na Lea, ac a wasanaethodd gyd ag ef etto saith mlynedd eraill.
31 Pan welodd yr Arglwydd, mai câs oedd Lea, yna efe a agorodd ei chroth hi: a Rahel [oedd] amhlantadwy.
32 A Lea a feichiogodd, ac a escorodd ar fâb
