52 Tŷst [a fydd] y garnedd hon, a thŷst [a fydd] y golofn, na ddeuafi tros y garnedd hon attat ti, ac na ddoi dithe tros y garnedd hon, neu’r golofn hon attafi, er niwed.
53 Duw Abraham, a Duw Nachor a farno rhyngom ni ([sef] Duw eu tadau hwynt) felly y tyngodd Iacob i ofn ei dâd Isaac.
54 Hefyd Iacob a aberthodd aberth yn y mynydd, ac a alwodd ar ei frodyr i fwytta bara: a hwynt a fwyttasant fara, ac a drigasant tros nôs yn y mynydd.
55 A Laban a gyfododd yn foreu, ac a gusanodd ei feibion ai ferched ef, ac ai bendithiodd hwynt: felly Laban a aeth ymmaith, ac a ddychwelodd i’w frô ei hun.
PEN. XXXII
1 Duw yn cyssuro Iacob trwy ei angylion. 6 Esau a phedwar cant o wyr yn dyfod i gyfarfod Iacob. 10 Iacob yn gweddio ar Dduw gan gyfadde ei anheilyngdod ei hun. 13 Efe yn anfon anrhegion at Esau. 24 Efe yn ymaflyd cwymp a’r angel. 28 A’r angel yn ei henwi ef Israel.
Yna Iacob a gerddodd iw daith yntef: ac angylion Duw a gyfarfuant ag ef.
2 Ac Iacob a ddywedodd pan welodd hwynt: dymma werssyll Duw: ac a alwodd henw y lle hwnnw Mahanaim.
3 Ac Iacob a anfonodd gennadau oi flaen at ei frawd Esau, i wlad Seir [i] faes Edom.
4 Ac a orchmynnodd iddynt gan ddywedyd: fel hyn y dywedwch wrth fy arglwydd [sef] wrth Esau, fel hyn y dywed dy wâs di Iacob; gyd a Laban yr ymdeithiais, ac y trigais hyd yn hyn.
5 Ac y mae i mi eidionnau, ac assynnod, defaid, a gweision, a morwynion: ac anfon a wneuthum i fynegu i’m harglwydd, i gael ffafr yn dy olwg.
6 A’r cennadau a ddychwelasant at Iacob gan ddywedyd, daethom at dy frawd [sef] at Esau yr hwn hefyd [sydd] yn dyfod i’th gyfarfod di, a phedwar cant o wŷr gyd ag ef.
7 Yna Iacob a ofnodd yn fawr, a chyfyng oedd arnaw, ac a rannodd y bobl y rhai [oeddynt] gyd ag ef, a’r defaid, a’r eidionnau, a’r camelod yn ddwy fintai.
8 Ac a ddywedodd, os daw Esau at y naill fintai, a tharo honno, yna y fintai arall a fydd yn ddihangol.
9 Yna y dywedodd Iacob, ô Duw fy-nhâd Abraham, a Duw fy-nhâd Isaac, ô Arglwydd, yr hwn a ddywedaist wrthif, dichwel i’th wlâd, ac at dy genedl dy hun, ac mi a wnaf ddaioni i ti.
10 Ni ryglyddais ddim o’th holl drugareddau di, nac o’r holl wirionedd yr hyn a wnaethost a’th wâs di: o blegit a’m ffonn y daethym tros yr Iorddonen hon; ond yn awr ’r ydwif yn ddwy fintai.
11 Achub fi atolwg o law fy mrawd, o law Esau, o blegit yr ydwyfi yn ei ofni ef, rhac dyfod o honaw, a’m taro fi, [a’r] fam gyd a’r plant.
12 O blegit ty di a ddywedaist, gwnaf ddaioni i ti yn ddiau: a’th hâd ti a osodaf fel tyfod y môr, yr hwn o amlder ni rifir.
13 Ac yno y trigodd efe y noson honno: ac o’r hyn a ddaeth iw law ef y cymmerth efe anrheg iw frawd Esau,
14 Dau cant o eifr, ac ugain o fychod, deu cant o ddefaid, ac ugain o hyrddod:
15 Dêc ar hugain o gamelod blithion ai llydnod, deugain o warthec, a dêc o deirw, ugain o assynnod, a dec o ebolion.
16 Felly efe a roddes yn llaw ei weision, bôb gyrr o’r nailltu, ac a ddywedodd wrth ei weision: ewch trosodd o’m blaen i, a gosodwch gyfrwng rhwng pob gyrr ai gilydd.
17 Ac efe a orchymynnodd i’r blaenaf gan ddywedyd: os Esau fy mrawd a’th gyferfydd di, ac a ymofyn a thy di, gan ddywedyd: I bwy [y perthyni] di? ac i ba le ’r ei? ac eiddo pwy [yw] y rhai hyn o’th flaen di?
18 Yna y dywedi, anrheg dy wâs Iacob yw honn, wedi ei hanfon i’m harglwydd Esau: ac wele yntef hefyd ar ein hol ni.
19 Felly y gorchymynnodd hefyd i’r ail, ac i’r trydydd, ac i’r rhai oll oeddynt yn canlyn y gyrroedd, gan ddywedyd: yn y modd hwn y dywedwch wrth Esau, pan gyfarfyddoch ag ef.
20 A dywedwch hefyd, wele dy wâs Iacob ar ein hol ni o blegit (eb ef) bodlonaf ei wyneb ef a’r anrheg yr hon [sydd] yn myned o’m blaen: ac wedi hynny edrychaf yn ei wyneb ef, onid antur efe a dderbyn fy wyneb inne.
21 Felly yr anrheg a aeth oi flaen ef, ac efe a drigodd y noson honno yn y gwersyll.
22 Ac efe a gyfododd y noson honno, ac a gymmerth ei ddwy wragedd, ai ddwy law-forwyn, ai un mâb ar ddêc, ac a aeth tros rŷd Iabboc.
23 Ac ai cymmerth hwynt, ac ai trosglwyddodd trwy’r afon: felly efe a drosglwyddodd yr hyn [oedd] ganddo.
24 Ac Iacob a adawyd ei hunan, yna yr ymdrechodd gŵr ag ef, nes codi’r wawr.
25 A phan welodd na bydde drech nac ef: yna y cyffyrddodd efe ag afal ei glun ef, fel y llaessodd afal clun Iacob, wrth ymdrechu o honaw ag ef.
26 A’r [Angel] a ddywedodd, gollwng fi ymmaith, o blegid y wawr a gyfododd: yntef a attebodd nith ollyngaf oni’m bendithi fi.
27 Hefyd [yr angel] a ddywedodd wrtho, beth [yw] dy henw di? ac efe a attebodd Iacob.
28 Yntef a ddywedodd, mwyach ni elwir dy henw di Iacob, ond Israel: o blegit ymdrechaist gyd a Duw fel tywysog, felly [yr ymdrechi] gyda dynion a thi a orchfugi.
29 Yna Iacob a ymofynnodd, ac a ddywedodd mynega attolwg dy henw, ac yntef a attebodd, i ba beth y gofynni hyn am fy henw i? ac yno efe ai bendithiodd ef.
30 Ac Iacob a alwodd henw y fann Peniel: o blegit gwelais Dduw wyneb yn wyneb, a diangodd fy einioes.
