Tudalen:Llywelyn Parri.djvu/86

Gwirwyd y dudalen hon

"Yr wyf yn myned i farw!"

Wylodd pawb.

"Ond y mae un peth," hi a ychwanegai, "ar fy meddwl ag sy'n rhwystro i mi ollwng fy ngafael yn llwyr o'r hen fyd yma, ac yn gwneyd yr ymsyniad o fod yn rhaid i mi fyn'd, yn boenus i mi."

"Beth yw, mam bach?" gofynai'r bachgen.

"Pryder yn dy gylch di! Yn awr, a wnei di addaw peidio meddwi byth mwy? A wnei di addaw edrych ar ddïodydd meddwol o bob math fel dy elynion penaf? Y maent yn sicr o gynyrchu trallod a gwae!"

"Gwnaf, yn rhwydd! Yr wyf yn tyngedu na welir monof yn feddw byth ond hyny; thrwy gymhorth Duw mi a gadwaf at fy mhenderfyniad!"

"Yr Arglwydd o'r nef a'th nertho, ac a roddo ras i ti i wrthsefyll pob temtasiwn. Gobeithio y caf dy weled yn y nefoedd a'th addewid heb ei thori."

"Yn awr, fy'ngeneth i," hi a ychwanegai gan droi at Gwen, "y mae genyf air i'w ddweyd wrthyt tithau cyn dy adael. Yr wyt wedi bod yn blentyn da—cei ddyfod ataf mi wn. Ymddygaist yn deilwng o eneth yn ofni Duw ac yn cilio oddiwrth ddrwg, a bydd yntau yn sicr o dy wobrwyo."

" Y mae genyf un gair eto i'w ddweyd wrthych eich dau fel eich gilydd. Cerwch y naill y llall—byddwch ffyddlon i'ch gilydd—gwasanaethwch Dduw, ac fe delir i chwi yn adgyfodiad y rhai cyfiawn!"

"Gwnawn, mam anwyl," meddai'r ddau ar unwaith. Hithau a ychwanegodd,

"Yn awr, O Dad, yr wyf yn foddlon i ddyfod atat! Yr wyf yn marw'n ewyllysgar, ac yn bendithio dy enw! Edrych yn dy drugaredd ar y plant hyn!"

Wedi iddo ddyrchafu'r weddi hon, edrychodd trwy ffenestr oedd gyferbyn a'r gwely, ar yr awyr orllewinol, yr hon oedd yn ymddangos fel yn agor ei phyrth euraidd i dderbyn ei hysbryd ymadawol ar ei hynt i wlad yr hedd.

Ni chlywid yr un swn yn yr ystafell—dystawyd hyd yn oed y wylo tra yr edrychai yr holl dylwyth mewn cariad parchedig ar brydferthwch sanctaidd ei gwyneb. Gwelwyd ei gwefusau'n symud megys mewn gweddi ddystaw, a'i dwylaw yn mhleth. Gosododd Llewelyn ei glust wrth ei genau, a thybiodd iddo ei chlywed yn enwi Iesu Grist. Bu farw felly, yn anghraifft darawiadol o ddedwyddwch Cristion yn gadael byd o boen.

Gall y darllenydd bortreiadu iddo ei hun yn llawn cystal,