I. GWEDDI YR AELOD IEUANC.
(Medi 24, 1857, y noswaith y derbyniwyd ef i gymundeb eglwysig yn y Brithdir.)
O ARGLWYDD! dyro im' dy ras,
I deithio tua'r Wlad;
Rho imi gymorth dan bob ton,
I gofio Tŷ fy Nhad.
I eglwys Crist derbyniwyd fi,
Duw, nertha'm henaid gwan,
I lynu wrth y Groes o hyd,
Nes dod o'r byd i'r lan.
Rhy im' dy lon gymdeithas di,
A chadw fi o hyd,
I rodio yn dy lwybrau glân,
Tra byddwyf yn y byd.
O! dal fy ysbryd dan bob ton,
I gofio Iesu Grist;
A'r "balm o Gilead" dyro di,
I lonni'm henaid trist.
Rho nerth i ddilyn llwybrau'r praidd,
Wrth deithio'r anial dir,
Nes delo'r awr im' ddyfod fry,
I breswyl Salem bur.
(Sabbath Cymundeb y Brithdir, Hyd. 22, 1837.)
GORFFENNWYD y teithiau, gorffennwyd pregethu,
Gorffennwyd y gwyrthiau, y Pasg sydd yn nesu;
A chwerwder yr enaid ar fyr a orffennir,
Yng ngardd Gethsemane y rhuddwaed a chwysir.
Y Pasg a fwytawyd yng ngwydd y bradychwr,
A'r Swper ordeiniwyd yng ngwyddfod y gwadwr.
Dechreua'r ddyfalach, ddyfalach fawr wasgía,
Trist iawn ydoedd enaid Gwaredwr hil Adda.
Llwyd rew Gethsemane gan ruddwaed daenellwyd,
Yr anwyl Fessia gan fradwr gusanwyd;
Y cusan a deimlwyd yn llymach na'r hoelion,
A'r gwadu dig'wilydd drywanodd ei galon.
Heolydd Caersalem a'i waedlif a liwiwyd,
A'i hoff ben anwylaf å drain a goronwyd.
Y porffor a wisgwyd, yn Bozrah gorchfygodd,
A'i saethau yng ngwaed yr Edomiaid a liwicdd.
Ar groesbren Golgotha yr Iesu a hoeliwyd,
Bu uchel y grochfloedd, "Gorffennwyd"—Gorffennwyd!
Yr haul a dywyllwyd, y ddaear a grynnodd,
A siol yr Hen Ddraig Efe a'i hysigodd.
Y proffwydoliaethau yn awr a gyflawnwyd,
Y bicell a'i gwanodd—"Gorffennwyd:"—Gorffennwyd!
Y gwaed a ddylifodd ar glogwyn Golgotha,
Ylch hen bechaduriaid yn wynnach na'r eira..
Ceir balm o'i archollion, a gwin yn ei ddagrau,
Nyni a iachawyd trwy rinwedd ei gleisiau;
Ein holl anwireddau yn ddiau a ddygodd,
Ein holl gosbedigaeth yn llawn ddioddefodd.
Ein gwendid a gymerth, fe ddug ein doluriau,
Efe a archollwyd o achos camweddau;
Am gamwedd ei bobl y pla ddioddefodd,
Y Bugail darawyd, yr Arglwydd a'i drylliodd.
|
.
O garchar a barn Efe a gymerwyd,
O dir y rhai byw ei einioes a dorrwyd.
Ferch Seion, paham na chwareui dy donau?
Fe aeth dy Waredwr yn angau i angau,
Y cwpan a yfodd, er chwerwed y gwaddod,
Yn lle pechaduriaid fe aeth dan y ddyrnod.
Hosanna! Hosanna! y frwydr a enillwyd,
Marwolaeth ac Uffern a hollol orchfygwyd.
Boed clodydd i'r Iesu! ei lafur ddibenwyd,
Y goncwest a gafodd,-" Gorffennwyd!"-Gorffennwyd!
|
(Medi 5, 1841, ei enedigol ddydd, yn 21 oed).
MOR fyrion dyddiau bore f'oes, gwag a siomedig fuont hwy:
Fel cwmwl diflanasant oll, ac yn fy meddiant nid ynt mwy.
"Fel doe" i mi yw dyddiau'm hoes o fewn yr anial llawn o gur;
Doe y dechreuais broń blas y byd a'i gwpaneidiau sur.
Doe 'r oeddwn i yn sugno'r fron, yn faban bach, heb deimlo nam;
Doe y chwareuwn, gyda nwyf, o amgylch gliniau 'nhad a 'mam.
Doe y cydgerddwn gyda'm brawd, ar hyd y dawel werddlas ddol;
Doe rhodiwn drwy'r coedwigoedd glwys, a'u deiliog lwyni'n mlaen ac ol.
Doe rhodiwn gyda llawer un sydd heddyw yn y distaw fedd;
Doe teimlwn bwysau gofid cudd o'm mynwes yn cilgwthio hedd.
Doe mi a bechais lawer iawn yn erbyn deddfau Iesu Grist;
Doe mi ofidiais Ysbryd Duw, gan wneud "Colomen" Nefyn drist.
|
Ah! heddyw eto gennyf sydd heb lithro i'r bytholfyd mawr;
Ac euraidd byrth Paradwys fry ni chauwyd rhagof hyd yn awr.
Ond haul fy heddyw cyn bo hir a guddir gan gysgodau'r hwyr;
Cymylau pruddaidd angau du a'u caddug cuddiant ef yn llwyr.
Ah! beth er hyn? y fory sydd ddiderfyn eang faes o'm blaen;
Di-rif fyrddiynau ynddo fydd o oesau meithion fel ar daen.
Os treulio heddyw gyda doe a wnaf yn ffol a dilesâd,
Fy nghosbedigaeth fydd yn drom yfory, mewn uffernol wlad.
Ond os caf bwyso ar yr Hwn sy'n cynnal Nef a daear lawr,
Caf dreulio bore oes am byth yng nghwmni y Jehofah mawr.
Am hyn, O Dduw, fy nysgu gwna i dreulio heddyw 'n ddifrif iawn,
Fel caffwyf dreulio gyda Thi yfory mewn gorfoledd llawn.
|
