Cerrig y Rhyd/Uchelgais y Plant

← Anwylaf

Cerrig y Rhyd gan Winnie Parry

Y Goedwig Ddu →

UCHELGAIS Y PLANT.

OGYLCH yr aelwyd ’stedda’r plant
Yng ngegin fawr Llwyn On,
A goleu’r tân ddisgleiria’n glir
Ar eu gwynebau llon;
Ymgomiant am y dyddiau i ddod
Beth fyddant maes o law,
O hapus, hapus, ieuanc rai,
Ni theimlant gysgod braw.

“Dewr filwr fyddaf fi,” medd Wil,
A fflachia’i lygaid du,
“A'm gloew gledd a dyrr i lawr
Elynion lawer llu;
Mi fyddaf fel yr arwyr gynt—
Mi frwydra’ ymlaen o hyd,
Nes elo clod y milwr dewr
Drwy'r ddaear fawr i gyd.”

“Rwyf fi am fod yn forwr rhydd,”
Medd Dic gan wenu'n llon,
“’Rwy’n meddwl nad oes dim mor braf
A morio uwch y don;
Mi geisiaf long a'i hwyliau gwyn
Yn chwyddo gan y gwynt,
I wledydd pell, fel Capten hon,
Yr hwyliaf ar fy hynt.”

“A fi,” medd Gwen, y peraidd lais,
“Cantores fyddaf fi,
Mi swyna'r byd i gyd â'm cân
Ynillaf glod a bri;
A chanaf nes daw'r bobol oll
I wrando Gwen Llwyn On,
A bloeddiant drwy y neuadd fawr,—
‘Brenhines cerdd yw hon.’”

“A fi,” medd Megan, gruddiau hon
Oedd fel rhosynau haf,
“’Rwyf fi am briodi mab y plas
A byw yn hynod braf;
Mi wisgaf ŵn o sidan glâs.
A'i odre hyd y llawr,
A mantell ffasiwn newydd hardd,
A het a chantel fawr.”

Ond un o'r plant ni ddywedai air,—
Ieuenga’ o'r pump oedd hi;
A gwaeddai Wil ar draws y lleill,—
“Ann bach, beth fyddi di?”
“Wel,” meddai hon, gan syllu'n ddwys
Yng ngoleu clir y fflam,
“’Rwy'n meddwl aros gartre', Wil,
Yn forwyn bach i mam.”