Chwedlau'r Aelwyd/Gostyngeiddrwydd

← Yr Aderyn a'i Nyth

Chwedlau'r Aelwyd Corff y llyfr gan Hughes a'i Fab, Wrecsam Corff y llyfr

Cwyn y Bachgen Du →

Gostyngeiddrwydd.

Ma tuedd mewn dyn i brisio ei hunan yn ormodol, i hyn y mae priodoli y rhan fwyaf o annghysuron ein bywyd. Dywed Dr. Franklin, mewn llythyr at y Dr. S. Mather, "Y tro diweddaf y gwelais eich tad, fel yr oeddwn yn ymadael âg ef, cymerodd fi ar hyd llwybr a groesid uwchben gan drawst o bren. Yr oeddym yn parhau i ymddyddan, efe o'r tu ol a minau yn lled-droi tuag ato, pan y gwaedd- odd yn frysiog, "Plygwch! plygwch!" Ni ddeallais ef cyn taro o'm pen yn erbyn y trawst. Dyn oedd ef nad esgeulusai un cyfleusdra i weinyddu addysg, a'r cyngor a roddodd i mi oddiwrth yr amgylchiad oedd hwn, "Yr ydych chwi yn awr yn ieuanc, a'r byd o'ch blaen, plygwch wrth fyned drwyddo, a chwi a ochelwch lawer loes galed. Y cyngor a gurwyd fel hyn i'm pen a fu o ddefnydd i mi lawer gwaith. Byddaf yn meddwl am dano yn aml wrth weled balchder yn cael ei ddarostwng, ac aflwydd yn cael ei ddwyn ar bobl wrth gario eu penau yn rhy uchel."

I'r un pwrpas y mae yr hanesyn bychan a ganlyn :—

Ar derfyn y diwrnod, Syr E. Wilmot, wrth gael ei benodi yn brif ynad, a nesaodd at erchwyn y gwely ac a gusanodd law y brenin; yr oedd ei fab, llanc dwy-ar-bymtlieg oed, yn bresenol ar y pryd. Ar ol hyn cyfarchai ei fab fel hyn: — "Yn awr, hysbysaf i ti ddirgelwch a fydd o werth i ti ei wybod a'i gofio. Mae y dyrchafiadau a'm cyfarfyddodd ar hyd fy oes, yn enwedig y diweddaf hwn, yn ddyledus, nid yn gymaint ar gyfrif unrhyw fedrusrwydd na theilyngdod o'm heiddof i, ond i'm gostyngeiddrwydd, am na ddarfu i mi osod fy hunan uwchben eraill, yn gystal ag i ymdrech gwastadol i fyned trwy y byd yn ddidramgwydd i Dduw a dynion.

Jump to navigationJump to search }}