Dyddanwch yr Aelwyd/Cwynfan y Morwr

Bedd y Dyn Tylawd Dyddanwch yr Aelwyd

gan Hughes a'i Fab, Wrecsam

Y Sibsiwn Crwydredig

CWYNFAN Y MORWR.

O! Bachgen wyf o Gymru bach,
Yn mhell o'm gwlad yn byw,
Ac wedi colli'm llong a'm llwyth,
A boddi wnaeth fy Nghrew.

Fy anwyl gapten, 'nhad oedd hwn,
Mae'n drwm i'm dd'weyd i chwi,
Sydd wedi myn'd i'r eigion dwfn,
Y llanw mawr a'r lli'.

Yn wlyb, yn wan, ce's inau'r lan,
Er saled oedd fy ngwedd;
A'r rhai duon, drwg eu lliw,
Yn barod i'm rhoi'n y bedd.

Ar lan y môr, yn wlyb, yn wan,
Yn cwyno'r ydwyf fi,
Heb neb o'r duon, drwg eu lliw,
Yn cwyno dim i mi.

Pe gwyddai'm hanwyl fam fy hun
Mor drwm yw arnaf fi,—
O! wedi colli'm llong a'm llwyth,
A'i hanwyl brïod hi.

O! bachgen wyf wedi colli'm tad,
Ym mhell o'm gwlad yn byw:
Wrth feddwl am fy anwyl fam,
'Rwy'n marw ac eto'n fyw!


'Rwy'n fachgen ifanc 'ran fy oed,
Ni ŵyr fy nhroed p'le i droi,
A'm pen yn rhydd' a'm calon brudd,
'Rwyf heno wedi'm cloi.

Pe gwyddai'm hanwyl fam fy hun
Ple 'rwyf y noswaith hon'
Fe fydda'i chalon bach yn brudd,
A briw o dan ei bron.

'Rwy'n meddwl am fy anwyl fam,
Bum ar ei deilun hi
Yn sugno llaeth o'i hanwyl fron, —
Mor anwyl oeddwn i.

Er hyn i gyd, 'rwyf yma'm hun,
Yn wael fy llun a'm lliw;
Heb fedru deall iaith y wlad,
Wedi colli'm tad a'm Crew.

Pe gwyddai'm hanwyl fam fy hun
Mor drwm yw arnaf fi,
Ni fedraf lai na meddwl hyn—
Fe dd'rysai'i synwyr hi.

Er hyn i gyd, 'rwyf eto'n fyw,
Trugaredd Duw, 'rwy'n iach:
'S cai long i fyn'd i Loegr dir,
'Dai byth o Gymru bach.

Cytir.—THOMAS OWEN.


Nodiadau

golygu