OER yw ei gwely heno, Y serchog garedig un,
Gwlyb yw y gwely ac unig Lle'r huna ei hirfaith hun;
Araf y rhoed hi i orffwys Dan gawod o ddagrau drud;
Rhoed hi ymhlith ei chyfeillion, Ond O! y maent oll yn fud!
Adref pan droi, fy nghyfaill, O ymyl ei newydd fedd,
Unig ac oer fydd yr aelwyd, Amddifad o'i serchus wedd;
Trannoeth ar ol bod yn claddu Un anwyl, y mae cyhyd
A'r maith flynyddau dedwydd, A'u dodi hwy oll ynghyd.
Rhaid yw ei gadael yna, Yng ngwely cauedig y llawr;
Heulwen ni chyfyd arni,— Mae nos y du fedd heb wawr;
Gwyntoedd y gaeaf nis torrant Ei hun, er mor groch eu llef;
Yn ofer y rhua'r daran Ar bell uchelfannau'r nef.
Gwanwyn a ddaw â'i awelon, Daw tirion awelon haf,
Mwngial y gwenyn diwyd O flodyn i flodyn braf;
Miwsig pereiddiaf daear Ni threiddia ei mynwes hi,
Byddar i'w phlant ei hunan Pan dorcalonusaf eu cri.
Gwelais y tlawd di-nodded Yn wylo ar glawr ei harch,
Clywais ei chymydogion Yn croew ddatganu ei pharch;
Crwydryn digartref, pan ddelo Fel cynt am ei chardod lwys,
Wyla pan fynegir iddo Ei chuddio o dan y gwys.
Iach iti, O fad gyfeilles! Mae 'mywyd o'th blegid yn well;
Blaenaist ychydig arnaf Ar daith y gororau pell;
Melus fydd y cof am danat I mi o dan lawer cur,
A pher yw i mi y gobaith O'th gwrdd yn y gwynfyd pur.
.jpg)
