Marwnad Siôn y Glyn

gan Lewis Glyn Cothi

Un mab oedd degan i mi,

Dwynwen, gwae’i dad o’i eni!

Gwae a edid o gudab

i boeni mwy heb un mab.

Fy nwy ais, marw fy nisyn,

y sy’n glaf am Siôn y Glyn.

Udo fyth yr ydwyf i

am benáig Mabinogi.

Afal pêr ac aderyn

a garai’r gwas, a gro gwyn;

bwa o flaen y ddraenen,

cleddau digon brau o bren;

ofni’r bib, ofni’r bwbach,

ymbil â'i fam am bêl fach;

canu i bawb acen o’i ben,

canu ŵo er cneuen;

gwneuthur moethau, gwenieitho,

sorri wrthyf i wnâi fo

a chymod er ysglodyn

ac er dis a garai’r dyn.

Och nad Siôn, fab gwirion gwâr,

sy’n ail oes i Sain Lasar!

Beuno a droes iddo saith

nefolion yn fyw eilwaith;

gwae eilwaith fy ngwir galon

nad oes wyth rhwng enaid Siôn.

O Fair, gwae fi o’i orwedd,

a gwae fy ais gau ei fedd!

Yngo y saif angau Siôn

yn ddeufrath yn y ddwyfron.

Fy mab, fy muarth baban,

fy mron, fy nghalon, fy nghân,

fy mryd cyn fy marw ydoedd,

fy mardd doeth, fy mreuddwyd oedd;

fy nhegan oedd, fy nghannwyll,

fy enaid teg, fy un twyll;

fy nghyw yn dysgu fy nghân,

fy nghae Esyllt, fy nghusan;

fy nyth, gwae fi yn ei ôl,

fy ehedydd, fy hudol;

fy Siôn, fy mwa, fy saeth,

f’ymbiliwr, fy mabolaeth.

Siôn y sy’n danfon i’w dad

Awch o hiraeth a chariad.

Yn iach wên ar fy ngenau,

yn iach chwerthin o’r min mau;

yn iach mwy ddiddanwch mwyn,

ac yn iach i gnau echwyn

ac yn iach bellach i’r bêl

ac yn iach ganu uchel;

ac yn iach fy nghâr arab

iso’n fy myw, Siôn fy mab.