Telyn Dyfi/Y Ceisiedydd Trysor

← Cwymp y Dail

Telyn Dyfi gan Daniel Silvan Evans

Dyfroedd Bywiol

XXXII.
Y CEISIEDYDD TRYSOR.

O Göthe

GWEDI treulio'r dydd mewn lludded,
Ymson wnawn, â chalon wyw:
'Cyfoeth yw y fendith fwyaf,
Tlodi, melltith drymaf yw!'
Yna yr eis i gloddio trysor
Maes i'r coed, gan weyd yn llyn:

Ellyll! eiddot byth fy enaid!'
Ac â'm gwaed llofnodais hyn.

Llunio yna'r cylch cyfaredd,
Cynneu y cyfrinol dân;
Trefnu llysiau'r swyn, a'r esgyrn,
Traethu yr orcheiniol gân;
Chwiliais am yr aur cuddiedig,
Chwiliais fel am wrthddrych cu,
Megys y'm dysgasai'm hathraw;—
Gerwin oedd y nos a du.

Gwelais lewyrch yn ymddangos
Draw o bell, fel seren dlos;
A dynesai, pan y seiniai
Tafod oer cnul hanner nos:
Deuai'm mlaen yn chwai gan fflachio,
Fel y tanllyd win a chwardd,
Pan y llif o'r fail gyforiog;—
Hwn a ddygai llencyn hardd.

Am ei ben yr oedd talaith ddisglaer,
Syniant oedd ei lygad mwyn;
Yna mewn i'r cylch y camai,
Gyda'r gwawl oedd yn ei ddwyn.
Ceisiodd genyf brofi'r cwpan:
Tybiais innau, 'Nis gall ddim
Mai y llencyn hwn yw dygydd
Rhoddion prid yr ellyll im'!

'Profa draflwnc pur fodoldeb
O'r aur gwpan ger dy fron;
Ac â'th farwol hud a lledrith
Byth na ddychwel i'r fan hon:
Am drysorau'n hwy na chloddia;
Bid dy eiriau swyn rhag llaw,-
"Dydd i weithio, nos i orphwys;"
Felly hedd i'th fron a ddaw.'