nes yr oeddynt yn dychymygu eu bod ar adenydd cerubiaid ac yn colli eu gwadnau oddi ar y ddaiar!
Wedi gweddïo, rhoddwyd pennill allan i'w ganu drachefn, a chanu rhyfedd ydoedd!—canu yn ddiau ag yr oedd yn bleser gan seraphiaid dewi i wrandaw arno!
"Caned nef a daiar lawr,
Fe gaed ffynnon;
Golchir pechaduriaid mawr
Yn glaer wynion," &c.
Ac felly y parhaodd y canu am hir amser. Bu effeithiau y weddi hon yn rhyfedd. Gwelwyd y dynion mwyaf annuwiol ac anystyriol yn wylo eu dagrau yn hidl fel plant bychain. Dychwelwyd lluaws at grefydd yn y tro, ag a roisant brawf o'u gwir dröedigaeth mewn oes o fywyd wedi ei gyflwyno i Grist, ac i harddu ffyrdd crefydd a llwybrau rhinwedd. Clywsom rai yn son am yr amgylchiad hwn fel effeithiau rhyfedd ar deimladau anifeilaidd dynion. Nid ydym yn proffesu y gallwn roddi cyfrif athronyddol am danynt; ond os teimladau anifeilaidd oeddynt, byddai yn dda iawn i'r byd weled eu cyffelyb yn fynychach. Peth rhyfedd iawn, os teimladau anifeilaidd oeddynt, fod canlyniadau mor egwyddorol yn eu dilyn. Yr oeddynt yn troi y tyngwr yn weddïwr, a'r meddw yn sobr; yr oedd yr annuwiol yn cael ei ddwyn i wisgo cymmeriad dillyn, moesgar, a sanctaidd, mewn canlyniad iddynt, weddill yr oes. Yr oedd yma rywbeth tra thebyg i'r hyn a gofnodir am yr apostolion:—"Ac wedi iddynt weddïo, siglwyd y lle yr oeddynt wedi ymgynnull ynddo; a hwy a lanwyd oll â'r Ysbryd Glân, a hwy a lefarasant ar Dduw yn hyderus; a lluaws yr hai a gredasant oedd o un galon, ac un enaid."
