Ond, O gyfnewidiad! Mor brudd a dibleser
Yw'r aelwyd oedd orlawn o gysur a hedd;
Mae'r swn oedd yn denu fy sylw bob amser
Oll drosodd, a phobman mor ddistaw a'r bedd;
Rwy'n disgwyl bob bore, ond nid wyt ti'n dyfod
O'r gwely'n ol d'arfer, na byth at y bwrdd;
Er disgwyl dy weled yng nghôr yr addoldy,
Rwy'n disgwyl yn ofer, diengaist i ffwrdd.
Dy fam a fu farw pan oeddit yn faban,
Ac wedyn myfi oedd dy fam a dy dad:
Ond wedi dy fagu hyd saith mlwydd o oedran,
Daeth clefyd i'r teulu i wneuthur dy frad;
Mor lem yw yr awel oddiar afon angau!
O dan ei heffeithiau rwy'n oer ac yn wyw:
Paham y byrhawyd, fy merch, dy flynyddau?
Paham nad oedd bosibl dy gadw di'n fyw?
Mi welais farwolaeth yn ysgar rhieni,
A'r plant heb en magu yn sefyll gerllaw,
Mi welais amddifaid yn cael eu gwasgaru
Fel adar o'r nythle, rhai yma, rhai draw;
Ond gwelais yr awrhon amgylchiad mwy chwerw,-
'Ramddifad, wrth farw, heb nawdd dan y nen,
Yn llefain "Mam anwyl," a'r fam wedi marw,
Yn lle bod yn ymyl i gynnal ei phen.
Ond ust! Fe fu raid i'r holl genhedlaethau
Oedd hoffns gyfeillion, perthnasau fel ni,
Ffarwelio a'u gilydd drwy ing ac ochneidiau,
A'n bronnau'n rhwygedig, a'u llygaid yn lli.
A pham y disgwyliem ni gwmni ein gilydd
Am ryw dymor hirach na holl ddynol ryw?
Gwell ydyw boddloni i ewyllys yr Arglwydd,
A thawel ymollwng i freichiau fy Nuw.
