A land of streams! some like a downward smoke,
Slow—dropping veils of thinnest lawn, did go;
And some thro' wavering lights of foam below.
They saw the gleaming river seaward flow
From the inner land; far off, three mountain tops,
Three silent pinnacles of aged snow,
Stood sunset flush'd; and dew'd with showery drops,
Up—clomb the shadowy pine above the woven copse.
Yn y disgrifiadau hyn, a llyfnder ei gerdd, y mae rhagoriaeth y bardd, ond o ran ysbryd, pobl canol oes Victoria yw ei bobl, hyd yn oed pan gano ef yr hen ramantau, megis yn ystori ymadawiad Arthur. Yn y gerdd honno, y mae ei fedr disgrifio yn llenwi llinellau ystwyth, megis y rhai hyn:
So saying, from the ruin'd shrine he stept
And in the moon athwart the place of tombs,
Where lay the mighty bones of ancient men,
Old Knights, and over them the sea—wind sang
Shrill, chill, with flakes of foam. He stepping down.
By zig-zag paths, and juts of pointed rock,
Came on the shining levels of the lake.
Er bod tuedd yn yr ansoddair i ddyfod yn gyson o flaen pob enw, y mae ef yn dewis ei eiriau yn fanwl ac yn gweu'r gerdd yn fedrus, ond y mae araith Arthur yn rhy hir, a rhy debyg i fritho syniadau oes y bardd ei hun â geiriau ychydig yn fwy hen ffasiwn.
