Tudalen:Beirdd y Bala.pdf/89

Nid oes mwynach peth na chlywed
Iaith Gymraeg o enau merched;
Y Gymraes, a fyddo famaeth,
Cofied wlad ei genedigaeth.

Pan feddyliwyf fi am Feirion,
Bala bach a'r hen gymdeithion,
Glynu'r wyf, mal oenyn llywaeth,
Wrth hen wlad fy ngenedigaeth.

O mae f'enaid yn ymlynu
Wrth anwylyd lân yn Nghymru;
Gwn na fyn, mwyn yw ei haraeth,
Wadu gwlad ei genedigaeth.

Gyda hon mae ffyddlawn galon,
Gyda hon mae geiriau mwynion,
Pwy rydd imi bob cysuriaeth?
Hon a gwlad fy ngenedigaeth.

Gallwn fyw ar ben y mynydd,
A byd gwael o ddydd bwy gilydd,
Gyda hon, a'r awenyddiaeth,
Yn hen wlad fy ngenedigaeth.

Parchu'r ydwyf ferched Saeson,
Ni chant gennyf eiriau duon;
Ond pwy bia y rhagoriaeth?
Merched gwlad fy ngenedigaeth.

Bellach, bellach, rhaid im dewi,
 Mae fy ngalon oll yn llonni;
Ymaith, ymaith, bob hudoliaeth
A'm dwg o wlad fy ngenedigaeth

Daniel Daniel y mae f'awen
Wrth ei bodd yn fywiog lawen,