Canodd y piano'r llinell agoriadol, a dyna lais clir, mwyn, hiraethus, Nest yn swyno'r dorf:
.jpg)
Pa hyfryd-lais pêr ei fri
Nid oedd arwydd o ofn yn y llais hwnnw. Yr oedd Nest, yn ddiau, wedi anghofio presenoldeb pawb. Canai fel eos. Rhoes rywbeth yn y gân fach syml nas gwelsai neb ynddi o'r blaen,—hiraeth a dwyster, llonder a chwarae. Disgleiriai llygaid Eric. Treiglai'r naill ddeigryn ar ôl y llall ar hyd gruddiau Beryl. Yr oedd arni gywilydd eu sychu, a thrwy hynny ddangos eu bod yno. Nid hi oedd yr unig un â llygaid llaith yn y lle. Dyna Nest wedi gorffen, a dyna daranau o gymeradwyaeth.
Wrth ddyfarnu'r wobr iddi, dywedodd y beirniad fod dyfodol gwych o flaen y gantores fach honno. Os câi ei llais y driniaeth a haeddai, ac yr oedd yn rhaid i rywun ofalu am hynny, fel na chollid peth mor werthfawr,— teimlai ef yn siwr y deuai Cymru gyfan i wybod amdani, ie, a'r byd hefyd!
Gwenu'n wylaidd a wnâi Nest wrth dderbyn y wobr yn sŵn y curo dwylo, a meddwl mor amhosibl oedd i eiriau'r beirniad byth ddyfod i ben.
