Tudalen:Bro fy Mebyd a Chaniadau Eraill.djvu/105

Croesaf y gamfa, a brig y Maen Bras,
Wynebaf adfeilion Ty Newydd, Cae Glas,
Ty newydd a hen ydoedd hwn cyn i 'nhaid
Roi llechi i'w doi yn lle crinwellt a llaid.
Ei weld yn gyfannedd a wnaf, er mor freg
Yw muriau y bwthyn fu unwaith yn deg;
A gormod o orchest i ddanadl na drain,
Yw cuddio'r gogoniant fu gynneu mor gain.

Mae'r graig "dros ei sawdl " yn taflu yn hy,
Er mwyn rhoi ei chysgod i gefn yr hen dy;
A'r fagwyr o'i flaen mor herfeiddiol ei threm,
Nes dychryn y corwynt a'r gafod oer lem.
Mae'r gwrych wrth ei dalcen, er tyfu'n ddi—lun,
Yn talu yr ardreth a'i bersawr ei hun;
A llwybrau yr ardd wedi glasu er's tro,
Fel cangau yr helyg a'r haf yn y fro.
Efeilliaid yw'r bwthyn a'r beudy o hyd,
A'r naill ar y llall yn ymorffwys yn glyd;
Cysurant ei gilydd o hwyrnos i wawr
A deryn y mynydd yw'r unig wrandawr;
Cofleidiaf y muriau, a thaflaf fy mhwn
I lawr; castell clyd Bro fy Mebyd yw hwn.

Mae ffenestr y siamber fach weithian yn ddellt,
A mil o belydrau ar dreigl fel mellt
O bared i bared; edrychais drwy hon
A'r haul fel diferlif o aur ar y don,
Ar longau yn croesi y Bar ar eu hynt,
A'u hwyliau yn falch o gymwynas y gwynt.
Gorweddai hen Forfa Llanfrothen mewn tarth,
Fel ysbryd awyddus i guddio ei warth;
A'r môr yn y pellter, fel dyfnder ar daith,
Heb neb ond ei Grewr yn deall ei iaith.

Gollyngais fy enaid dros fryniau a choed
I ddilyn y llongau, a'r Cwm dan fy nhroed