Ar gylchdro mi welais yn dod
Bererin masnachol mewn lludded,
A champwaith pob celf is y rhod
Yn llechu dan gaead ei fasged.
Cyfnewid ei gelfi am fwyd
Wnai weithiau er 'sgafned ei logell;
Ond trefnai i "osod" ei rwyd
Os gwelai fod naid ar y draethell;
Er gwrando ei stori bob gair
Awyddai y teulu am ragor,
Gan gredu fod popeth yn aur
Os byddai yn felyn neu borffor!
Eisteddai wrth danllwyth o fawn,
Ni chredai mewn brys nac mewn ffwdan,
Os byddai y fasged yn llawn
Arhosai yn hir cyn mynd allan;
Gadawai ei fendith ar ol,
A phictiwr neu ddau ar y pared,
A ninnau yn ddoeth ac yn ffol
Yn canmol trysorau y fasged!
Cofiaf un arall, anhepgor y plwy',
Cofiaf ei ddisgwyl am fisoedd a mwy;
Cofiaf ei weld yn cyfeirio drwy'r coed,
A llawer addewid yn sarn dan ei droed.
Main oedd ei goesau a chrwm oedd ei gefn,
A'i gôb fel ei dafod yn llaith ac yn llefn,
Ni phallai ei gamre dan glud oedd yn drwm,
A chraffai fel barcud i giliau y Cwm.
Llwyd oedd ei ddeurudd a theneu ei law,
A'i farf fel cen cerrig ar encil y glaw;
Ond croesaw arhosai Eliasar ar dro,
'Roedd marchog y nodwydd yn frenin trwy'r fro.
