Oedd popeth na fynnai ymuno a'r Côr
Yng ngherdd y Goruchaf o fynydd i fôr.
Mor weddaidd oedd traed hen fforddolion fy mro
Ar daith tua Seion; wrth fyned ar dro
Ar hyd yr hen lwybrau, daw Mebyd yn ôl,
A thelyn y plentyn yn canu'n ei gôl.
Cynghanedd esmwyth oedd bywyd
O hafod i gilfach lwyd;
Ni chlywais i seiniau anhyfryd
Yn son am ddialedd a nwyd:
Bodlon oedd pawb ar ei gyfran,
A digon i bawb oedd ei le,
A'r wybren yn las uwch y cyfan
Awgrymai fodlonrwydd y ne'.
Ryw hamdden mawreddog ei anian
Deyrnasai yn addfwyn ddi—ball;
Heb ruthro i mewn na mynd allan,
Na swn gorfoleddu mewn gwall;
Y byd fel gorymdaith gynhyrfus
Symudai'n y pellter yn drwm,
Ond llanw'i helyntoedd digofus
Ni thorrai dros greigiau y Cwm.
Y Bywyd Cymreig yn ei symledd
Diedwin oedd yno, a Duw
Yn edrych i lawr drwy'r taweledd
Ar rinwedd di-hanes yn byw;
Ni chwythai awelon gwenwynig
Dros gorsydd llygredig i'r lle,
Ni feiddiai ysbrydion dieflig
Babellu mor agos i'r ne'.
Bwyd iach oedd yn addurn i'r byrddau
Yn nidwyll geginau y fro;
