Tudalen:Bro fy Mebyd a Chaniadau Eraill.djvu/118

Ym mhared yr ardal, i grogi'r las nen
Groesawa y wawr mewn sidanwisg mor wen!
A theimlaf belydrau yr haul ar fy ngrudd
Mor fwyn a chusannau awelon y dydd;
Ac ni ddaw ymachlud fin hwyr heb ei wrid,—
Gwrid tyner y rhosyn a'r plentyn di—lid,
A chysgu yn effro bob nos gaf yn nhref,—
Ynghwsg i bob gwae, ac yn effro i bob nef.

Mae'r bobl yn ieuanc wrth fyned yn hen
Yn awyr cymdogaeth mor onest ei gwên;
Ac ysbryd bachgennyn, yr ysbryd sy' o Dduw
Yw ysbryd hynafgwr heb flino yn byw.
Mae'r fam megis rhiain, mor ysgafn ei throed
A'r awel ieuengaf fu'n cellwair a'r coed,
A Natur fel duwies ym mebyd y dydd
Heb wae yn ei mynwes, na gwg ar ei grudd.
O'm tramawr ddisberod, yn ol atynt hwy
Mor hyfryd yw dychwel ar waetha pob clwy'.
Os croeswyd y Cwm gan angladdau ar daith
I'r fynwent lle nad oes dychymyg na gwaith,
Nid erys eu creithiau ar aelwyd na ffridd
I lygad all dreiddio at fywyd drwy'r pridd;
Mae'r cyfan yn aros i mi megis cynt,
A'r awel a'r heulwen yn dilyn eu hynt
O fawnog i fuarth, dros lechwedd a chlos
Dan lasiad y bore a dyfnwrid y nos;
Mae'r cwmni yn gyfan, a chyrrau fy mro
Yn ddawns orfoleddus, a thristwch ar ffo.
 
'Rwy'n byw yn syniadau fy mebyd, a chân
Yn cadw fy ngwefus a'm calon yn lân.
Lliw'r bore ar asgell pob syniad tlws sydd,
A'r gwlith heb ymadael drwy gydol y dydd.
Yn sibrwd pob awel a gweddi pob sant
Erglywaf wahoddiad i nefoedd y plant.