HEN BROFIAD.
SIARAD barddoniaeth ddi-senn
Wnai deuddyn ar daith tua'r coed;
Yr awyr yn las uwch eu pen,
A'r ddaear yn werdd dan eu troed;
Blodeuo mewn gwrid ac mewn gwên
Wnai'r cariad oedd rhyngddynt ill dau,—
Y cariad nas gwyr fynd yn hen,
A phyrth llawer gwynfyd yn cau.
Eisteddent ar garreg ddi-raen
Tan fedwen yng nghyfoeth ei dail,
A'r awel yn ol ac ymlaen
Ro'i alaw a dawns bob yn ail;
'Roedd geiriau Gwenllian yn fêl,
A'i llais i Ednyfed yn win,
Cyn torri ohonno y sêl
Ar drysor fu'n aur ymhob hin.
Ar fodrwy'r ddyweddi daeth gwrid
Diwedydd o ha' cyn bo hir;
Ni fynnai cenfigen na llid
Anafu tangnefedd y tir;
Os llithrodd un deigryn i lawr
Dros ddeurudd Gwenllian bryd hyn,
Troes hwnnw yn berl tlws ei wawr
Dan gusan Ednyfed o'r Glyn.
Breuddwydiol fu'r dychwel i dref,
A'r hwyr dros fynydd-dir a gwaen;
'Roedd seren ar lesni y nef
Na welsant ei harddach o'r blaen;
Mae'r fedwen yn plygu fel cynt
Dros garreg oedrannus ac erch,
Heb neb yn dod heibio ar hynt
I siarad cyfrinion eu serch.
