CLOCH PEREDUR.
MEWN castell hardd yng Ngwynedd, yng nghyfnod gwaeau anfad,
Cartrefai Marchog gwrol a'i hawddgar ferch, Angharad;
Ychydig wyr dewisol warchodent ar y muriau,
Ond bylchio llawer catrawd ymffrostgar wnaeth eu saethau;
Bu'r son am Gastell Cilan yn arswyd i elynion,
A'r olwg ar ei furiau barlysai fraich a chalon.
Peredur gafodd gartref di-frad yng Nghastell Cilan,—
Y bachgen amddifadwyd o'i riaint mewn cyflafan;
Fel ysgafn gwch di-berchen, weddilliwyd gan y stormydd,
Arosai yn ei hafan gysgodol wawr a hwyrddydd.
Meibion boneddwyr ucheldras; meibion arglwyddi cyfoethog,
Ymbilient am galon Angharad; ond byddar i'w cais fu y Marchog;
Gwyddai Peredur gyfrinach y ferch fu yn fam i'r amddifad,
Gwyddai am drigias tywysog oedd frenin yng nghalon Angharad.
Gwyddai na fynnai y Marchog ei enwi, na deisyf ei lwyddiant,—
Gwyddai fod hwnnw yn ffyddlon, a'i air mor ddiogel a gwarant.
Gwyddai am ffordd i'w hysbysu yn gêl os byth deuai cyfyngder;
Gwyddai fod cyfle yn gwawrio drwy gaddug digofaint a phryder;
Disgwyl yn daer wnai Peredur, disgwyl yn daer wnai Angharad,
Am awr i gymodi y Marchog a'r gwr biodd gorsedd ei chariad.
