"Gwlad sy'n llawn o bur gymdeithas, gwlad heb fradwr ynddi'n bod,
Gwlad y mae ei holl breswylwyr fyth mewn hwyl yn rhoddi'r clod
I'r Gwaredwr bendigedig brynnai'n bywyd ar y groes,
Gwlad sy'n llawn o bêr orfoledd, wrth adgofio'i ingawl loes.
"Bydoedd disglaer, gogoneddus, yn yr eangderau maith,—
Ydynt yn ororau iddi, lle i ni gyflawni'n gwaith,—
Lle i ganfod rhyfeddodau, na dd'ont byth i galon dyn,
Hyd nes dėl i fyny yma, i gael gweled oll ei hun.
"Nid yw'r ser, a'u siriol wenau, sy'n goleuo ar y byd,
Ddim ond megis mân ardaloedd, a adwaenom oll i gyd—
Ddim ond prydferth addurniadau i drigfannau Tŷ ein Tad,
Lampau disglaer i oleuo pererinion tua'u gwlad.
"Yn y gwagle maith, aruthrol, saif yr orsedd glaerwen, fawr;
Pellach ydyw fyrdd o weithiau na gororau eitha'r wawr;
Mangre ddisglaer ei breswylfod, cysegr ei ogoniant yw,
Prif frenhinllys gwych y Duwdod, teml yr Hollalluog Dduw."
Anwyl Athraw, dywed imi am drigolion pur y wlad,
Am gymdeithas hoff y brodyr sydd ynghyd yn Nhy ein Tad;
A oes gennych ryw hyfrydwch yn ein cyflawniadau ni?
A yw'n bosibl i chwi gofio gwlad y ddaear yma fry?
Bysh nis gallwn beidio cofio, tra bo telyn yn y Nef,
Na, amhosibl byth anghofio, tra yn canu Iddo Ef:'
Ar y ddaear mae Calfaria, lle bu'r Iesu ar y pren;
Byth ni wnawn anghofio'r llannerch lle y trengodd Brenin Nen.
"Mynych pan yn cydymddiddan am anialwch maith y byd,
Synnwn at y gras a'n nerthodd i ymdeithio yno c'yd;
Mynych ar adenydd gwisgi, myrdd cyflymach nag yw'r wawr,
Byddwn yn cymeryd gwibdaith yna i wlad y cystudd mawr.
"Hoff yw gennym weld y mannau buom mewn peryglon gynt—
Mannau cawsom ein hadfywio gan awelon dwyfol wynt:
Hoff yw gennym weled llwyddiant ar y Deyrnas gyda chwi;
Ennyn hynny fflam nefolaidd trwy ein holl ororau ni.
