Ebrill, 1845, ar ol amryw wythnosau o gystudd trwm.
Y CLAF a ganfyddais, a nodau y bedd
Yn dewion a frithent ei ruddiau;
Drwy argraff ei glefyd edrychai ei wedd
Yn welw ym mlagur ei ddyddiau.
Y Claf oedd bellenig o freichiau ei fam,
A rhyngddynt y cribog fynyddoedd,
Yr anial wellt goedwig, a llawer hir lam,
Ysgarent, a'r bryniau a'r cymoedd.
Y Claf ydoedd estron o fwthyn ei dad,
A bryniau hen Feirion iachusol,
Yn unig a thruan o'r anwyl hoff wlad,
Lle triga ei geraint serchiadol.
O'i amgylch estroniaid ofynnent ei hynt,
Fel cwmwl yn cuddio yr heulwen;
Nid tebyg eu lleisiau i effaith y gwynt.
Yn ymlid y nifwl o'r wybren.
Eu gwên ydoedd oerllyd, eu llais oedd yn wan,
Arwyddion o fewnol ddibrisdod;
Ac yntau, wrth ganfod mai hyn oedd ei ran,
Ymsuddai yn ddyfnach i drallod.
Ei gell ydoedd lymllyd, a blodau y ddôl
Nid oeddynt yng nghyrraedd ei lygad;
Ni welai drwy'r ffenestr ond dernyn o gol.
Yr wybren, fel bwa o gariad.
|
