Angeu, er nad wyf ond ieuanc, rhagot ni arbedir fi;
Ac nid ydwyf yn arswydo syrthio i dy faglau di;
Er y rhaid i'm corff falurio, hirfaith huno, yn y bedd,
Tawel iawn ar hyn edrychaf, gwenu allaf ar dy gledd.
Profais o bleserau bywyd, gwn beth ydyw adfyd du;
Rhodiais drwy iselder tlodi, codais i esmwythder cu;
Gwelais lawer cilwg aeldrom, gwelais fil o wenau llon;
Rhedodd holl bleserau daear felly'n gynnar drwy fy mron.
Profais nerth y grymus deimlad, Cariad, a'i lywodraeth gref,
Unodd fi â'r un ystyriaf yr hawddgaraf is y nef;
Dyna hi, a dyna'n baban, dyma finnau'r truan dad,
Ar eu gadael yn amddifaid rhwng dieithriaid estron wlad.
Maent yn rhwymau cadarn, nerthol, eto dynol ydynt hwy;
Eraill feddant rwymau tynnach, cryfach, hirach, meithach, mwy;
Hwy deimlasant awr eu drylliad, ac nid oedd eu teimlad hwy
Ond yr un a'm teimlad innau, minnau ni chaf ddyfnach clwy.
Trwm yw gadael gweddw hawddgar,-trymder na ddarlunia dyn,
Cyn y caffo fenthyg Duwdod i'w adnabod ef ei hun;
Dryllia fil-fil o linynan, sydd yn fyw gan deimlad pur,
Yfed diluw yw o drallod, bustl a wermod erchyll sur.
Gadael baban, brathiad llymdost, sydd yn gloesi'r galon, yw;
Ond y baban llesg a'r weddw gânt eu cadw gan fy Nuw;
Enaid! gwyddost pwy a'th dderbyn, onid Brenin mawr y Nef?
Cyflawn ymddiriedaist ynddo, byth dy ado ni wna Ef.
Clod a Gobaith, Parch a Mawredd, ymaith a'ch ynfydrwydd ffol;
Ewch o'm golwg, ciliwch, brysiwch, na ddychwelwch byth yn ol;
Draw ar unig gopa'r mynydd, boed fy ilonydd wely llaith;
Man priodol, mwyn, i'r prydydd, pan y derfydd poen ei daith.
Ddaear! beth yw'th wael deganau? dyma Angau o fy mlaen!
Gwelaf fod ei saeth yn barod, edyn fenaid sydd ar daen;
Dos, fy meddwl, i'w gyfarfod, gyda'th elyn ysgwyd law;
Noetha'th fynwes at ei ergyd, colli'th fywyd yn ddi-fraw.
