Paid a chrynnu wrth ei weled yn dynesu bob yn gam;
Mantais yw i dremio arno, well na phan y daw ar lam;
Paid a rhoddi un ochenaid, pan yr ysa'i boen dy gnawd;
Cadw'th ddagrau—wyla'th briod, dy rieni, a dy frawd.
Wylai eraill, o ran hynny, pe y byddai iti'n lles;
Ond ni wna y chwerwaf ddagrau atal Angau i ddod yn nes;
Weithiau daw mewn oer wasgfeuon, weithiau mewn llewygon poeth;
Weithiau cuddia flaen ei bicell, weithiau dengys hi yn noeth.
Paid a grwgnach, pan y byddo cur y gwaed yn araf iawn,—
Pan fo'r oerllyd chwys yn tarddu dros dy ruddiau y prydnawn,—
Pan fo llannerch ar dy wyneb megis rhosyn coch y bedd,—
Pan fo'th galon wan yn sefyll na foed newid ar dy wedd.
Dal, pan wlycho tyner ddagrau ereill dy guriedig rudd,—
Pan ffarwelíant âg ochenaid, safa di ar dalgraig ffydd:
Gwena ar dy brudd gyfeillion, chwardd ar Angau—gâd dy chwyth—
Cau dy lygaid, er eu hagor yn yr oror olau byth.
|
Hydref, 1846. Ganwyd y baban Medi 15fed, a bu farw Hydref 22ain.
Fy maban hoff, mor fuan daeth
Dy oes i ben gan farwol aeth !
Fel deilen rydd y dygwyd di
Ar donnau y cynddeiriog li'.
Ti wywaist, fel blodeuyn haf
Cyn gauaf oer. Dy lygaid claf
Gauasant dan gysgodau'r nos,
Fel blodau tyner ael y rhos.
Pan oeddwn i a'th anwyl fam
Yn gwenu ar dy wedd ddinam,
Ein gwên a droed yn alar du,
A threiddiodd drwy ein calon lu
O brudd deimladau heb ymdroi,
Pan ddarfu ti o'n breichiau ffoi.
|
