Ffrwythai'n beraidd yn ei henaint,
Addfed oedd i'r palas fry;
A heirdd ddoniau'r Dwyfol Ysbryd
Oll yn gorphwys arno'n gu:
Swn y nefoedd yn ei eiriau,
Llonder angel yn ei wedd;
Teimlai dano Graig yr oesoedd,
Ac nid ofnai byrth y bedd.
Canmol Crist, a chymhell crefydd,
Wnai hyd derfyn eitha'i daith;
Teml oedd ei 'stafell wely,
Yntau'n gweini yn y gwaith:—
Pan fel hyn—daeth cerbyd tanllyd,
A gosgorddlu'r nefol wlad;
Ac yn nghanol y dysgleirdeb,
Colli wnaethom ein hoff Dad!
Yn mhriddellau oer St. Michael,
Huno mae ei lwch mewn hedd;
Chwäon heillt o'r môr chwareuant
Uwch ei gysegredig fedd:
Rhodia llu, o bell ac agos,
Heibio'r llanerch, ol a blaen;
Darllen wnant y pennill isod,
Sy'n gerfiedig ar y maen.
"Bu ei dafod a'i ysgrifell
Yn cyd-daenu efengyl Crist;
Perlau'r groes, ac aur Caersalem,
Gynygiai i dylodion trist;
Drych, a Cherbyd, a Goleuni,
Myfyrdodau lu ar g'oedd:
Un-ar-ugain rhif ei lyfrau,—
Bunyan Cymru'n ddiau oedd."
Ffarwel, Shadrach, ni chaiff Sïon
Weld na chlywed mo'not mwy,
A'th daranllais yn cyhoeddi
Gwerth y gwaed, rhin marwol glwy:
Syllu'r wyt ar dy Iachawdwr,
Treiddio'r drefn, a chwyddo'r gân;
Saint ac engyl yw'th gymdeithion,
Nef y nef dy breswyl lân!
