Ar yr aelwyd yr eistedd breuddwydwyr ieuengaidd,
A gwelant gastelli aml—dyrog, ac curaidd binaclau,
Gofynnant yn syn,
I'r dyfodol am yr hyn na fedd iddynt.
Yr aelwyd yw'r aur garreg filldir,
Oddiyno mae dynion yn mesur
Pellderoedd y daith,
A throion maith bywyd o'u deutu.
Ar ymdaith bellenig mae dyn yn ei chanfod,
Mae'n clywed y gwynt yn rhuo'n y simddai,
Yn clywed yr ymgom,
Fel bu lawer cyfnos, sydd wedi diflannu.
Gallwn godi anneddau mwy gwych a godidog.
Gallwn lanw'r ystafell å dodrefn mwy costfawr;
Ond nid oes un golud
All brynu dedwyddyd,
All adfer adgofion claerwynion ein mebyd.
|
Longfellow, fel mae'n hysbys, a ganoddglodydd "Gof y Pentref:"—
Tan gastanwydden eang, saif
Yr "efail gof" pentrefol ;
Y gof, grymus ol wr yw ef,
A dwylaw mawr gewynol,—
Cyhyrau'i freichiau cryf sydd fel
Ffunenau heyrn o nerthol.
