Tudalen:Caniadau Barlwydon Llyfr 1.djvu/103

Prawfddarllenwyd y dudalen hon

Siaradodd dynerwch nes lleddfu tymhestloedd,—
A'r môr wrth ei arch fu'n llonyddu.

Mae geiriau tynerwch fel dafnau ireiddiol
I galon sychedig yn disgyn;
'Does ond tragwyddoldeb esbonia'n derfynol
Effeithiau'r dedwyddwch sy'n dilyn.


FY ELEN DLOS

HOLL rianod glân y byd
A welais i erioed,
Mwy swynol wyt na hwy i gyd,
'R wy'n caru ol dy droed.
Mae holl guriadau'nghalon i
Yn curo er dy fwyn,
Fy mywyd rof, beth allaf mwy
O! gwrando di fy nghwyn.

Fe genais iti lawer cân
Fy anwyl eneth wen,
Mae'th galon di mor bur a glân
A'r nefoedd uwch dy ben.
Nis gallaf ameu serch y ferch
Ei charu fynaf fi;
Dwy galon bur yn llawn o serch
Fedd Elen dlos a fi.

O gad i mi fy ngeneth dlos
Gael gwybod iaith dy fron,
Mae'th ruddiau'n dlysion fel y rhos,—
Fy anwyl Elen lon.
Dymunaf heddyw o fy nghur——
Os nad wyf yn dy hedd;
Gael marw ar dy fynwes bur
Cyn myn'd yn brudd i'r bedd.