MARWOLAETH A CHLADDEDIGAETH MOSES.
MEWN henaint teg, yn gant ac ugain mlwydd,
Mae Moses mewn ufudd—dod idd ei Dduw,
Yn araf ddringo mynydd Nebo hardd
I farw yno; fry o dwrf y byd.
Arweinydd Israel oedd i Ganaan deg,
Ond ni cha'dd ef ond golwg ar y wlad
O ben y mynydd—rhiniog drws y nef.
Pan gauai 'i lygaid ar y golygfeydd,
Agorai hwynt o fewn y Ganaan fry—
A dyna ydoedd marw iddo ef.
Os na cha'dd ef fwynhau y darlun gwan,
Mae'n cael mynediad helaeth byth o fewn
Y Ganaan nefol—Canaan Duw ei hun.
Bu farw, do, heb neb yn dyst ond Duw,
A'r llu nefolaidd archodd ef i ddod
I roddi iddo gladdedigaeth wych,
A phwy ymffrostia mewn un angladd mwy?
Ei gorff a gladdwyd gan angylion glân;
Y gysegredig fan nis edwyn neb—
Does maen na mynor yno'n traethu dim.
CADEIRIAD ELFYN
Yn Eisteddfod Dalaethol Pwllheli, 1895.
FILIAF i "Fardd yr Afon,"—un greodd
Groywaf gynghaneddion,
Ei genedl yn ddigwynion
Fwynha lif ei awen lon.
Drwy ei gân i GADAIR GWYNEDD—y daeth
Hyd i wir anrhydedd,
A rhoi clod, tra'n gweinio'r cledd
Wneir i odlwr hyawdledd.
