Tudalen:Caniadau Barlwydon Llyfr 1.djvu/131

Ar aelwyd ddigwerylon—cu, fin hwyr
Ca fwynhau cysuron,
Yn mynwes ei blant mwynion,
A'i anwylyd lânbryd lon.

Serchog a gwresog roesaw
I'w babell hon ar bob llaw
Ga efe; a'i drigfa hon—
Hedd—lanerch ddi—elynion,
Haddef llonder, mwynder mâd,
Coron a gorsedd cariad,
Ydyw hi—fangre dawel,
Heb rwydau câs na brâd cêl.

Nid oes yno ond swynion,—hedd-foroedd
O ddifyrwch calon;
Ar ol ei waith, rhyw ŵyl lon
Ddwg ei anedd ddi-gwynion.

Ar aelwyd lân hawdd canu, ac euraidd
Wên cariad o'i ddeutu;
Tra lleni'r nos ddylnos ddu
Tu allan yn tywyllu.

Yn ei wyn fwthyn, nef fach
A ga yno;—amgenach
Na hoff lysoedd a ph'lasau
Gorwychaf, penaf pob pau
Yw'n ei olwg—ni welir
Llety i ail yn yr holl dir.
Mawredd addurnedd arno
Ni roddwyd—ond harddwyd o
A glendid, chwaeth a gleinder,
Hydrydlon swynion rif sêr.

Heibio yn ddiarwybod—oriau'r hwyr
A ant, a daw cyfnod
Gorphwysaw dystaw nes dod
Loewaidd ernes ail ddiwrnod.