Tudalen:Caniadau Barlwydon Llyfr 1.djvu/134

Allan dyn yn ddillyn do
Noddfa'n haddef a'n heiddo.

Teilwng i ddyn yw taliad,—onid dydd
Y tâl sy'n symbyliad
I'w lafur hir di—lwfrhad
A'i amryddull ymroddiad.

Nos Sadwrn ddaw—daw o'r diwedd
Y saib a thâl,—a Sabbath hedd
Yn dilyn—y dihalog
Foreu Gras i gofio'r Grôg.
Curiedig lluddedig ddyn
Iach dawelwch a'i dilyn;
Ac i'w enaid, berl ceinwerth,
O nawdd Nâf ca newydd nerth.

Ond yr enaid arweiniol—trwy amchwant
Ar ymchwil gwastadol,—
Ymhoena hwn yn mwynhad
Gweithrediad Gweithiwr hudol.

Y meddwl dynol hudol ei rodiad,
Ar ei hoffuswaith yn ddiorphwysiad
Rhydd ei fwriadau a'i hardd efrydiad
I Gelf a Gwyddor, gloywaf agweddiad
Hyd yr oesoedd a'i drwsiad—a roes hwn,
A mŷg folianwn ei ymgyflwyniad.

Arlwyodd holl seigiau byrddau'r beirddion,
A llên canrifoedd ac oesoedd cyson,
A holl adnoddau cell duwinyddion;
Carodd goronwaith, creodd gywreinion:
A'i ddifesur ddyfeision—llesia fyd
Yn ddiseguryd ddiysig wron,

Aelodau Seion pob gwlad is awyr,
Ymhoewant hwythau—mintai o weithwyr;