Fe welais, do, ganwaith dy ddarlun,
Yn nyfroedd tryloewon y llyn;
Rhagori ar bobpeth y dyffryn
"Wnai'r bwthyn yn nghysgod y bryn."
Distawodd y bywyd fu yno,
Mae'i gofio er hyn yn fwynhad;
A chanwn pe gallwn heb flino
I fwthyn fy mam a fy nhâd.
Ymglymu o amgylch ei furiau
Wna cadwyn fy serch yn fwy tyn;
Ond rhaid yw ffarwelio mewn dagrau
"A'r bwthyn yn nghysgod y bryn."
LLINELLAU CYFARCHIADOL
Ar yr achlysur o gyflwyniad Tysteb i R. Owen, Ysw.,
diweddar oruchwyliwr Chwarel y Welsh Slate.
MAE pobpeth yn symud—cyfnewid o hyd
Mae holl amgylchiadau a phethau y byd;
Mae ffawd weithiau'n gwênu—ond gwga drachefn,
Mae pawb ac mae pobpeth fel allan o drefn;
Ond rhaid i ni ddyoddef,—hen ffasiwn y byd
Yw lluchio'i breswylwyr ar draws ac ar hyd,
Y tlawd a'r cyfoethog, y drwg fel y da,
Mae'n ddiystyr o bawb a phobpeth a wna.
Ffestiniog sy'n symud, bu'n gafael yn dŷn
Am lawer hen gyfaill sydd heddyw'n y glyn;
Mae eraill yn symud, mae'n mynwes yn brudd,
Mae gruddiau cyfeillion yn newid bob dydd.
Mae'r creigiau yn symud, mae'u hadsain o draw
Yn llanw fy mynwes o ddychryn a braw;
Gofynaf y cwestiwn yn fynych i'r ne,'
Pwy nesaf symudir? Pa bryd? I ba le?
