Hardd rodio a wnaethoch eich gyrfa'n ddilychwin,
Ond wele symudiad o'r bywyd a fu;
Os daw amgylchiadau mewn stormydd o ddrycin,
Fe'ch nerthir o'r nef pan fo'r ddaear yn ddu.
Os daw amgylchiadau rydd ofid i chwithau
Yn mhlith y pleserau, y mwynder a'r bri,
Na foed i un siomiant anurddo'r rhinweddau
Na dwyn y coronau a roddwyd i chwi:
Blinderau a chroesau y byd fo'n ymdoddi
Dan dyner belydrau haul cariad mewn hedd,
Trwy hyn ymddyrchefwch uwchlaw pob trueni,—
Pob dalen fo'n ddedwydd o fôdrwy hyd fedd.
Gadawaf chwi'n awr o dan ofal Rhagluniaeth,
I dyner amddiffyn holl gamrau eich oes,
A bydded pob dawn yn dylifo yn helaeth,
A chwithau gynyddu mewn rhinwedd a moes;
A phan y bydd Duw yn gwasgaru yr undeb,
Boed tawel ymostwng i'w drefn y pryd hyn,
Ceir eilwaith briodi ar fryn anfarwoldeb—
Heb ofni un eisiau—mewn rhwymyn mwy tỳn.
ALICE.
ALICE anwyl a swyna—fy enaid;
Yn fynych fe 'i mola;
Ior doeth drwy gymeriad da
Uwch adwyth a'i gwarchoda.
Deuddeg oed! Ha, diddig awr—yw heddyw
Heb gystuddiol dymawr;
Drwy ei hoes caed yn drysawr
O ras mwyn yr Iesu mawr.
Eiddunaf am ddaioni—i Alice,
Heb helynt na chroesni;
