Tudalen:Caniadau Buddug.pdf/107

Angori gânt y noswaith hon,
Heb ofnau i gyffroi eu bron,
O dan belydron gwyneb llon,
A disglair y Goleudy.

Rhyw borthladd cul peryglus yw
Y byd yr ydym ynddo'n byw,
Peryglon mawrion o bob rhyw
Sydd yn ein hamgylchynu,
Mae traethell fawr temtasiwn draw,
A chreigiau pechod ar bob llaw,
A nos o d'w'llwch megis braw,
Sydd drostynt yn teyrnasu.
Ond Iawn y Groes" er hyn i gyd,
Sydd yn pelydru ar ein byd,
Mab Duw, a'i ddwyfol angau drud,
Efe yw ein Goleudy.

O dan belydrau'r Dwyfol Iawn,
Ein ffordd yn glir i'r porthladd gawn,
Angori yn y nef a wnawn,
Wrth edrych ar yr Iesu.
Ei fywyd pur, a'i eiriau Ef,
Ei aberth a'i eiriolaeth gref,
Ei fywyd trosom yn y nef,
A wnaiff ein llwyr waredu.
Er fod y nos yn ddofn a phrudd,
Mae'r Iesu'n gwneyd y nos yn ddydd,
Edrychwn arno Ef trwy ffydd,
Efe yw ein Goleudy.