Tudalen:Caniadau Buddug.pdf/50

Dros Ben y Foel a Phen y Garn,
Mynyddoedd enwog plwyf Llanrhyddlad,
Nid oes ond goleu dydd y Farn
Ddadblyga'n hollol ffrwyth yr uniad.

Yr oeddym ni yn naw o blant,
Ar aelwyd ddedwydd ein rhieni:
Ond ha! Mae bysedd hanner cant
Yn gwneyd grymusder mewn dufenu;
Aeth dau i'r nef heb deimlo grym
Llawenydd byd, na'i ddygn ruddfan,
A thri ar ddeg o Dachwedd llym
A gipiodd ymaith ein Golyddan.

Mae'i fedd yn wyw yn Nyffryn Clwyd,
Ond gwyrdd, ond gwyrdd yw'r cof am
dano;
Pe buasai rhin mewn dagrau brwd,
Fe gawsai'i gadw heb edwino!
Ond ymdawelwn, gan fod dydd,
Cyn treigla hanner cant i heddyw,
Y cawn gyfarfod oll yn rhydd,
Ar fryniau hyfryd bro ddiledryw.

Hawddamor, anwyl fam a thad,
Ar ddydd eich teg briodas euraidd;
Ni chaed gwell rhiant yn y wlad,
Nac unrhyw deulu mwy caruaidd;
Boed ter belydrau nefol fro,
Yn ymlid ymaith bob rhyw gaddug,
Am amser maith cyn mynd i'r gro,
Yw gweddi a dymuniad Buddug.