'R oedd dagrau gloewon ar ei grudd
Yn berlau byw, ond perlau prudd
Oedd rhei'ny gawd cyn toriad dydd
Ar ruddiau merch y morwr.
'E godai'r fun unig ei golwg,
A gwaeddai "O Arglwydd fy Ior,
Fy Iesu trugarog, fy Ngheidwad,
Fy Mhrynwr, rheolwr y môr—
O cadw! O cadw !! 'r bâd bychan
Rhag suddo i fynwes yr aig,
O estyn dy law fendigedig
I'w achub o ddanedd y graig."
'Roedd gwrando'r fath weddi nefolaidd
Yn gwneyd yr angylion yn fud,
A safent o gylch y Creawdwr
I ddisgwyl ei genad i'r byd;
Dychmygaf eu gweled yn hofran
Yn gadwen urddasol uwchben,
Gan sisial yr anthem felodaidd
Dragwyddol ddi—orphen y nen.
Ond ust! dyna floedd oddi allan,
Mae'r bâd wedi cyrhaedd y tir;
Pa le! O pa le mae y morwr?
Nid ydyw i'w weled yn wir;
Mae'r bâd ar y traeth yn ddrylliedig,
A'i ochrau yn ddarnau fel dellt,
A chlawr yr erch weilgi i'w weled
Yn eglur wrth oleu y mellt.
'R oedd yno un ar fin y traeth,
A'r tonau geirwon megis saeth
I'w chalon archolledig;
Sibrydai'n wan uwchben y lli,
"Fy nhad, fy nhad, pa le 'rwyt ti?
Fy Nuw, O derbyn—derbyn fi
I'th wynfa fendigedig;
