Sibrwd awen ei hoff enw,
Edrych trwy ffenestri ffydd;
Clir oleuni deifl yr hanes,
Gwawr yn adgof haner dydd;
Gobaith edrych dros y gorwel
Drwy syllwydrau ardal hedd,
Ond mae rhywun yma'n sisial
Ei bod hithau yn y bedd.
Nid yn marw mae y Cristion
Wrth feddianu tawel hun,—
Gadael dirmyg ei elynion,
Gwisgo arfau Crist ei hun;
Gwyrdd fydd adgof ei rhagorion,
Deulu hoff mae hi mewn hedd,
Draw yn nghwmni'r pererinion,
Cartre'r saint tu draw i'r bedd.
|
LLYN TEGID A'R AMGYLCHOEDD.
LLYN Tegid mae'n brid mewn bro,
A'i glawr yn gwir ddisgleirio,
Gwylia'r lloer uwch gwely'r llyn
A'i dullwedd mewn modd dillyn,
Ar ei lif fwria i lawr
Yn uniawn o'i chlaer nenawr :
O'r fath fawredd ryfeddol
Lunia'i gwen er ei lân gol,
I mi'n anwyl mae'n enyn
Hoen a serch a'i swynion syn,
A charaf yr iach oror
Ger y lan mae'r fan yn fôr :
O harddwch yn llawn urddas,
A'r meusydd a'r glenydd glas
Yn hygar iawn o'i ogylch
Ffurfiant eirian gyfan gylch.
|
