Pryd hyny fe welwyd cyfeillion
Ei fywyd yn welw eu gwedd,
Wrth gofio am un fu mor ffyddlon
Ac anwyl yn mhlith ei gyd-ddynion,
Yn gorwedd yn fud yn ei fedd.
Eneiniwyd ei feddrod a dagrau,
Ddisgynent fel mân wlith i lawr,
Gan wlychu y prydferth heirdd flodau
Orchuddia ei feddrod yn awr;
Ond adfer y mân wlith y blodau
A welir yn britho y fan,
Nid digon er hyny yw'r dagrau
I adfer yr hwn trwy law angau,
Orwedda yn ymyl y Llan.
O bydded i dad yr amddifaid
Amddiffyn y teulu trwy'i hoes,
A'u harwain i freichiau y Ceidwad,
A'u cadw o gyrhaedd pob loes;
Os collwyd un anwyl o'r teulu,
Mae GOBAITH yn dweyd ei fod ef
Tan ddwyfol arweiniad yr Iesu,
Fry, fry gyda'r engyl yn canu
Hoff anthem dragwyddol y nef.
Y BARUG
LLEN erwin llawn o eira—yw barug,
Y boreu disgyna;
O'n golwg hwn a gilia,
Yn niwl oer yn ol yr ä.
Oer arw rew awyrol—y boreu
Yw y barug deifiol;
Gwen heunen ia gwenwynol
Yno a geir yn ei gol.
