'Doedd unman ond drws y tyloty
Yn barod i'w derbyn pryd hyn,
Ac yno yn araf 'r ä'r teulu
O'r bwthyn ar lethr y bryn.
Derbyniwyd hwynt yno'n garedig
Gan un lywodraethai y fan,
A safai yn fud a synedig
Wrth estyn cynorthwy i'r gwan,
Eu golwg ar unwaith a dystia
Mai medd'dod adawodd ei ol,
A syrthiodd y fam ar ei gliniau
Gan ollwng ei baban o'i chol.
Gweddiodd ar Dduw ei Chreawdwr,
Sisialai, "O Arglwydd fy Ior,
Fy Iesu trugarog, fy Mhrynwr,
Trugaredd sy'n lliîo yn fôr,
O gwrando ! fy Ngheidwad, O gwrando!
'Rwy'n erfyn am i ti yn awr
Waredu y meddwyn sy'n hyrddio
Ei enaid colledig i'r llawr."
Pa le mae y meddwyn, pa le mae y meddwyn?
Mae breichiau yr Iesu yn barod i'w dderbyn,
Pwy wyr na fydd eto yn addurn urddasol
Yn nghoron y Ceidwad yn addurn anfarwol;
Ni fedd creadigaeth un bod mwy rhagorol
Na'r adyn colledig fo'n ffoi'n edifeiriol:
Mae gwir edifeirwch yn enyn angylion,
Mae'r nefoedd yn adsain yn swyn eu hacenion,
Jehofa a wrendy o'i orsedd oreurog
Ar gwyn edifeiriol y meddwyn du, euog,
Mae môr o drugaredd yn nwylaw ein Duw
I'w roddi ond gofyn i'r duaf ei liw;
Oes, oes, mae trugaredd-mae eto ystor
O hono wrth orsedd anfeidrol yr Ior,
Mae yntau yn barod, yn barod o hyd,
I'w roi i bechadur hyd ddiwedd y byd.
