O fodau bach mewn mentyll gwyrdd yn llawer llai na'r plant,
Sibrydodd un o honynt, yn debyg iawn i hyn,—
Ai chwi yw aer yr Hafod draw, ai chwi yw Owain Wyn?'
Rhyfeddais wrth ei chlywed, edrychais arni'n deg,
A toc gofynais iddi hi, Ai chwi yw'r tylwyth teg?'
Atebodd eu brenhines, gan wenu arna' i 'n llon,
Nyni yw teulu'r tylwyth teg,' yn ddistaw meddai hon,
'Mae genyın balas gorwych o dan eich daear chwi,
Os mynwch chwithau, Ifor Wyn, cewch ddyfod gyda ni.'
A phan ar gychwyn atynt, i uno gyda'u cais,
Fe glywais rywun atain dod, gwrandewais ar eu llais:
Diflanodd y tylwythion, gan fyn'd o dwyn i dwyn,
A chanfu 'nhad fi ar y llawr yn nghanol swp o frwyn;
Yn ol i'r Hafod Elwy y daethum ni ein dau,
Gan adael y tylwythion teg o dwyn i dwyn yn gwau.
Fy nhad, fy nhad,' medd Ifor Wyn—
Sef Ifor Wyn y nai,
'A ydych chwi yn credu hyn?
Maddeuwch im' fy mai,
Mae cymaint o chwedleuon am
Y Tylwyth Teg trwy'r byd,
Ond dyna sydd yn rhyfedd, pam
Na ddeuant hwy o hyd?'
Fy mab, fy mab,' medd Owain Wyn,
Fy amheu nid oes raid,
Ac oni chlywaist ti cyn hyn
Mai geirwir oedd dy daid?
Ond am y Tylwyth Teg nis gwn
Pa le y maent yn awr,
Ond digon im' fod hwn a hwn
Yn dweyd mai dan y llawr.'
'E deimlai 'r plant yn brudd eu bron
Wrth wrando ar eu tad
Yn amheu fod y chwedl hon
Yr oreu yn y wlad;
