DYSTAWRWYDD.
DDYSTAWRWYDD dieithr, henffych i dy gwmni,
Heb ddim ar y gyfeillach bur i dori;
Pob swn yn alltud o'th derfynau tawel,
I'th aflonyddu ni anadla awel;
Yn ymhyfrydu y'mwynhad dy hunan,
Lle nad yw tafod bywyd byth yn yngan;
Mudandod cysegredig yn teyrnasu,
Yn ymerawdwr ar yr oll oddeutu;
Llewyga cynwrf yn yr effaith rhyfedd,
Un llais ni feiddia dori y gynghanedd;
Amneidi a thawelwch dy ddylanwad
Ar adsain twrf, a threnga wrth nesu atad;
Pob peth yn gwrando,'naros i glustfeinio,
Pob dim, ond calon bywyd—ddim yn cyffro.
Ddystawrwydd drud, mor brinion yw'th fynydau,
Mynyd tra'r byd yn gorfod huno weithiau;
Rhyw fynyd pan fo pobpeth wedi peidio,
Y cyfan ond dy hunan wedi blino;
Rhyw fynyd pan fo cynwrf wedi mygu.
Pan fyddo anadl masnach wedi methu;
Rhyw fynyd wedi ei llethu o'r oriau diwyd,
Yn ddystaw fach yw hyd dy werthfawr fywyd.
Dylanwad dy hyawdledd mor ofnadwy,
Yn gafael yn yr oll mor ansigladwy;
Yn cadw'th gynulleidfa mewn mudandod,
A rhyw ddyheu erfyniol heb yn wybod;
Dy areithyddiaeth nerthol byth yn bloeddio
Lladrata sylw heb na sŵn na chyffro;
Dy sylw di yn gwrando ar dy hunan,
Yn taro'r oll i wrando fel y mudan;
Ni raid i fawredd floeddio fel peth egwan,
Dy ddwfn fudandod floeddia dros ei hunan;
Mae effaith dy dawelwch mor ddychrynllyd—
Treiddia i ddeffro'r sylw mwyaf cysglyd—
Fu erioed yn hepian—sylw y dienaid,
Yn d'wyddfod di ni feiddia gau ei lygaid
