Tudalen:Caniadau Watcyn Wyn.djvu/103

Y cynhyrfiadau mwyaf effro'n huno,
A'r sylw mwyaf cysglyd wedi deffro!

Dy ddwfn dawelwch, O! mor ddwfn fyfyriol,
Terfynau dy fwynhad mor annherfynol;
Yr enaid yn ymgolli'n dy gyfeillach,
I'th fynwes fawr yn gwasgu, dynach, dynach;
Yn gwasgu i'th gyfeillach bur ymhobman,
Fel wedi cwrdd â thebyg iddo'i hunan;
Rhyw beth yn hoffi mynyd annibynol,
I bur fwynhau, ei bur fwynhad hanfodol;
Athrylith fud areithia ynghlust enaid,
Ffrwd o'r hyawdledd fwyaf bur fendigaid—
A'i llithra'n angof, i'r hyfrydwch mwyaf,
Dyfnder hyfrydwch y dystawrwydd dyfnaf.

O anherfynol fawredd diddechreuad,
Rhyw annibynol ddim o ran dy haniad;
Dy lanw dystaw ar ei dònau llyfnion,
A nofia'r enaid i fôr mawr dy swynion;
I oror digon tawel i glustfeinio—
Yn ol cyn i'r dystawrwydd cyntaf gyffro;
Dystawrwydd digon dystaw i allu gwrandaw,
Ar y dystawrwydd cyntaf gan mor ddystaw!
Pob tòn ddigynwrf sydd yn cynrychioli,
Rhyw eigion llawn dystawrwydd fu'n bodoli;
Y tonau dystaw'n tori idd eu gilydd,
O eigion llawn dystawrwydd hyd ei lenydd!
Y meddwl hwylia'nol o dòn i dòn—
Ynghwch tawelwch ar y fordaith hon;
Y meddwl a dystawrwydd rwyfa ynghyd,
Yn ol i'r dwfn ddystawrwydd cynta' i gyd;
Y tònau'n cwnu iasau adnewyddol,
I chwilio am y gronfa annherfynol:—
Yn ol, dros lanw dystaw'r storm ddychrynllyd,
Yr arswyd a ragflaena'r cynwrf enbyd;
Dystawrwydd dyfnder nos pan huna'r cyfan,
Pan orphwys bywyd fel ar fynwes anian;
A rhybydd mud effeithiol y daeargryn,
Dystawrwydd i ddysta.wrwydd sydd yn ddychryn,