Odlau 'n cenedl i'n cwnu,—i sylw
Sais eilwaith daw Cymru;
Daw 'n gwlad i'r làn dan gânu,
A'i chân bêr,—daw 'n uwch na bu.
A'i chân bêr daw 'n uwch na bu,—daw yn uwch—
Daw hyd nef â'i chânu;
Yn nwyf ei dôn yr 'Hen Of Du,'
A chyfoeth cân wna 'i dyrchafu.
Ei chyfoeth cân wna 'i dyrchafu,—i ben
Euraidd binacl cânu;
Mae gwŷr sain Llundain yn llu,
Rhag y rhain, yn rhyw grynu!
MARWOLAETH YR IAITH GYMRAEG.
MAE 'r iaith Gymraeg, yn myn'd i fyn'd,
Yn myn'd i fyn'd a'n gadael ni;
'R oedd llawer i'r hen ffrynd yn ffrynd,
Ond er eu gwaetha myn'd mae hi :
Mae 'n myn'd, ffarwelia o un i un,
A thad, a mam, a brawd, a chwaer;
Mae 'n myn'd i fyn'd yn wir i ddyn,
A'n gadael yma heb un gair.
Mae'r hen iaith hoff yn myn'd i fyn'd,
Yn myn'd i fyn'd,—yn myn'd i b'le?
Wel ydyw 'n wir, y mae'r hen ffrynd
Yn myn'd i'r bedd, neu 'n myn'd i'r ne';
Mae 'n myn'd i fyn'd i golli 'n llwyr,
Mae'n myn'd i fyn'd,—o brysur 'n awr.
I b'le mae 'n myn'd, y Seisneg ŵyr,—
Wn i ddim, p'un, ai i'r làn, neu lawr.
