Aeth gafael gref ei syched
Na'm calon wan yn drech,
A chyn i mi gael myn'd i ffwrdd,
'R oedd wedi myn'd am chwech.
Cyn fod y boreu hwnw
Yn cauad yn y nos,
Digwyddais groesi 'r afon ddû
A lifa drwy y rhos;
'R oedd dau o fechgyn cryfion
Yn agos at y fan,
O afael grym yr afon gref,
Yn tynu corff i'r làn.
Dynesais at y dyrfa
A ddaethai at y dŵr;
'D oedd yno neb yn gwybod dim,
Pwy oedd y truan ŵr:
Wrth chwilio am ryw arwydd,
Pwy ydoedd;—yn y llaid,
Ar fron y marw, loced aur,
A'r enw "Ellen" gaid!
YR ENFYS.
GROGEDIG dorch, a harddwch lon'd dy hanfod,
Yn crogi fel ar ael urddasol gawod:
Y nef yn gwisgo ei choronbleth liwiau,
Fel gwisga morwyn ei choronbleth flodau;
Y lliwiau wedi eu plethu â llaw goleuni,
Mor brydferth nes yw'r cain yn gwrido drwyddi.
O nefol ddarlun, ardeb caredigrwydd,
Yn cael ei ddal i'r byd yn ei berffeithrwydd,—
Pob lliw 'n y darlun wedi eu cymysgu,
Yn rhy farddonol dlws i'w gwahaniaethu ;
Ond gall y mwyaf cibddall ganfod ynddo,
Fod lliwiau heddwch yn cydredeg drwyddo—
